Παράταση για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων αλλά με αυξημένα πρόστιμα


Ακόμα μία ευκαιρία -αλλά με αυξημένα πρόστιμα- θα έχουν, όπως όλα δείχνουν, οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, ώστε να τα δηλώσουν ακόμα και μετά τις 8 Φεβρουαρίου 2016, οπότε και λήγει η ετήσια παράταση που είχε δοθεί για την τακτοποίησή τους.
Ηδη στο υπουργείο Περιβάλλοντος μελετούν σχέδιο, το οποίο προβλέπει ότι οι ιδιοκτήτες θα μπορούν με κλιμακούμενα αυξανόμενα πρόστιμα να «νομιμοποιήσουν» αυθαίρετα έως και την κατάθεση της επόμενης νομοθετικής ρύθμισης, η οποία εκτιμάται ότι θα είναι έτοιμη εντός του πρώτου εξαμήνου της νέας χρονιάς. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνουν στο «Εθνος» πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος, υπάρχουν σκέψεις να μη διακοπεί η δυνατότητα τακτοποίησης αυθαιρέτων μετά την 8η Φεβρουαρίου που λήγει η προθεσμία και να συνεχιστεί αλλά με κλιμακούμενη επιβάρυνση για όσους αμέλησαν ή αδιαφόρησαν και με την εφαρμογή κοινωνικών κριτηρίων για όσους αδυνατούσαν λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.
Ουσιαστικά όσοι δεν σπεύσουν να δηλώσουν το αυθαίρετό τους στο διάστημα που απομένει, θα μπορούν να το κάνουν και στη συνέχεια, αλλά όσο περνάει το διάστημα, το ύψος του προστίμου θα αυξάνεται.
Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, σύμφωνα με τα στοιχεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, στη ρύθμιση έχουν ενταχθεί 941.470 αυθαίρετα κτίσματα, ενώ περισσότερα από τα μισά υπολογίζεται ότι έχουν ήδη τακτοποιηθεί.
Μέχρι στιγμής τα έσοδα είναι 1,505 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ έχουν ήδη προϋπολογιστεί και άλλα 1,8 δισεκατομμύρια προς είσπραξη.
Ταυτόχρονα στο υπουργείο Περιβάλλοντος ήδη σχεδιάζουν την επόμενη νομοθετική ρύθμιση για τα αυθαίρετα, βάσει της οποίας δυνατότητα τακτοποίησης θα έχει μόνο συγκεκριμένος αριθμός αυθαιρέτων ανά περιοχή.
Αυτό που μελετάται είναι η ρύθμιση να εξαρτάται πλέον από τη «φέρουσα ικανότητα μιας περιοχής», να γίνεται με αυστηρά χωροταξικά και περιβαλλοντικά κριτήρια και ο αριθμός των αυθαιρέτων, για τα οποία θα προκύπτει δυνατότητα τακτοποίησης να είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις υποδομές και τα δίκτυα που υφίστανται σε κάθε δήμο ή περιοχή ακόμα και μέσα στον ίδιο δήμο.

Ν. 4356/2015: ΟΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ


Με το νόμο 4356/2015 (ΦΕΚ Α 181/24-12-2015) «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» επέρχονται τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα. Ειδικότερα τροποποιούνται τα άρθρα 56 ΠΚ (τρόπος εκτέλεσης ποινών και μέτρων ασφαλείας), 81Α ΠΚ (ρατσιστικό έγκλημα), 110Α ΠΚ (απόλυση υπό όρο), 126 ΠΚ (ανήλικοι ποινικώς ανεύθυνοι), 127 ΠΚ (ανήλικοι ποινικώς υπεύθυνοι), 292 ΠΚ (παρακώλυση συγκοινωνιών), 298 ΠΚ (γενική διάταξη για την παρακώλυση συγκοινωνιών). Επίσης προστίθεται νέο άρθρο 361Β ΠΚ (ρατσιστική συμπεριφορά

σε δημόσια προσφορά αγαθών) και καταργούνται: η περίπτωση θ΄ της παρ. 3 του άρθρου 100 ΠΚ (αναστολή σε ποινές άνω των τριών ετών) και η παρ. 3α του άρθρου 124 ΠΚ (μεταβολή ή άρση αναμορφωτικών μέτρων). Οι τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα που προβλέπονται στα άρθρα 20 έως 29 του νόμου 4356/2015 έχουν ως εξής:

Άρθρο 20
Οι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 56 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίστανται, ως εξής: «2. Εκείνος που έχει υπερβεί το εβδομηκοστό πέμπτο (75ο) έτος της ηλικίας του εκτίει την ποινή ή το υπόλοιπο ποινής φυλάκισης ή κάθειρξης έως δέκα (10) έτη που του επιβλήθηκε στην κατοικία του, εκτός αν με ειδική αιτιολογία κριθεί ότι η έκτισή της σε κατάστημα κράτησης είναι απολύτως αναγκαία για να αποτραπεί από την τέλεση άλλων αντίστοιχης βαρύτητας εγκλημάτων. Τα παραπάνω ισχύουν και για καταδικασθείσα μητέρα που έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου της μέχρι αυτό να συμπληρώσει την ηλικία των 8 ετών. Στην τελευταία περίπτωση, λαμβάνεται ιδίως υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου. Εάν οι προϋποθέσεις της παρούσας παραγράφου υπάρχουν κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, αποφασίζει το δικαστήριο που επιβάλλει την ποινή. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών μετά από αίτηση του καταδικασμένου.
3. Οι εκτίοντες ποινή στην κατοικία τους δύνανται να λαμβάνουν άδεια εξόδου από αυτήν από τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης για λόγους εκπαίδευσης, εργασίας ή νοσηλείας. Οι ίδιοι υποχρεούνται να εμφανίζονται το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας τους. Αν παραλείψουν την υποχρέωσή τους αυτή, ο εισαγγελέας έκτισης της ποινής, εκτιμώντας τη συχνότητα των παραλείψεων και τους λόγους στους οποίους οφείλονται, μπορεί: α) να προβαίνει σε συστάσεις, β) να διατάξει την έκτιση μέρους της ποινής τους που δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα (1) μήνα στο κατάστημα κράτησης ή γ) να διατάξει την έκτιση της ποινής τους στο κατάστημα κράτησης. Η διάταξη του άρθρου 105 έχει και εδώ ανάλογη εφαρμογή.»
Άρθρο 21
Το άρθρο 81Α του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 81Α Έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Εάν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι έχει τελεστεί έγκλημα κατά παθόντος, η επιλογή του οποίου έγινε λόγω των χαρακτηριστικών φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής γενεαλογικών καταβολών, θρησκείας, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου το πλαίσιο ποινής διαμορφώνεται ως εξής: α) Στην περίπτωση πλημμελήματος, που τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος, το κατώτερο όριο της ποινής αυξάνεται στους έξι (6) μήνες και το ανώτερο όριο αυτής στα δύο (2) έτη. Στις λοιπές περιπτώσεις πλημμελημάτων το κατώτερο όριο ποινής αυξάνεται κατά ένα (1) έτος. β) Στην περίπτωση κακουργήματος, που το προβλεπόμενο πλαίσιο ποινής ορίζεται σε πέντε (5) έως δέκα (10) έτη, το κατώτερο όριο ποινής αυξάνεται κατά δύο (2) έτη. Στις λοιπές περιπτώσεις κακουργημάτων το κατώτερο όριο ποινής αυξάνεται κατά τρία (3) έτη. γ) Στην περίπτωση εγκλήματος, που τιμωρείται με χρηματική ποινή, το κατώτερο όριο αυτής διπλασιάζεται. Σε περίπτωση μετατροπής της ποινής φυλάκισης που έχει επιβληθεί κατά τα παραπάνω, το ποσό της μετατροπής δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το διπλάσιο του κατώτατου ορίου του προβλεπόμενου ποσού μετατροπής.»
Άρθρο 22
Η περίπτωση θ΄ της παρ. 3 του άρθρου 100 του Ποινικού Κώδικα καταργείται.
Άρθρο 23
Η παρ. 4 του άρθρου 110Α του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «4. Η διακρίβωση των προηγούμενων προϋποθέσεων γίνεται μετά από αίτηση του κρατούμενου από το συμβούλιο πλημμελειοδικών ή, στην περίπτωση κρατούμενου που εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης, από το συμβούλιο εφετών. Ο εισαγγελέας, μετά την υποβολή της αίτησης, διατάσσει ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των προηγούμενων παραγράφων και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.). Η κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή η βεβαίωση από το ΚΕ.Π.Α. υποβάλλεται από τον εισαγγελέα στο αρμόδιο συμβούλιο μαζί με την πρότασή του. Κατά του βουλεύματος του συμβουλίου εφετών μπορεί να ασκηθεί αναίρεση. Οι λεπτομέρειες σχετικά με την ως άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας. Η ειδική πραγματογνωμοσύνη ή η βεβαίωση του ΚΕ.Π.Α. υποχρεωτικά προσδιορίζουν εάν η αναπηρία είναι μόνιμη ή πρόσκαιρη και αναφέρουν στην περίπτωση της πρόσκαιρης αναπηρίας τον χρόνο διάρκειάς της και το ποσοστό της. Εάν πρόκειται για πρόσκαιρη αναπηρία ο αρμόδιος εισαγγελέας υποβάλλει ένα (1) μήνα πριν τη λήξη του προσδιοριζόμενου χρόνου αναπηρίας στο αρμόδιο συμβούλιο την πρότασή του για την επανεξέταση της, χορηγηθείσας απόλυσης υπό όρο. Για τον λόγο αυτό δύο (2) μήνες πριν τη συμπλήρωση του χρόνου της προσδιορισθείσας αναπηρίας διατάσσει ειδική πραγματογνωμοσύνη είτε παραπομπή στο αρμόδιο ΚΕ.Π.Α. για την εκ νέου διακρίβωση των προϋποθέσεων για την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας. Εάν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των προηγούμενων πααγράφων διατάσσεται η συνέχιση της εκτέλεσης της ποινής. Ο χρόνος που μεσολάβησε από την απόλυση υπό όρο λογίζεται ως πραγματικός χρόνος έκτισης της ποινής. Η επανεξέταση της αναπηρίας και η διακρίβωση των προϋποθέσεων του άρθρου αυτού περατώνεται στο χρονικό διάστημα που προβλέπει το άρθρο 109.
Άρθρο 24
Η παρ. 3α του άρθρου 124 του Ποινικού Κώδικα καταργείται.
Άρθρο 25
Η παρ. 3 του άρθρου 126 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «3. Σε ανήλικο που τέλεσε αξιόποινη πράξη και έχει συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο (15ο) έτος της ηλικίας του επιβάλλονται αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα, εκτός αν κρίνεται αναγκαίο να επιβληθεί ποινικός σωφρονισμός κατά το επόμενο άρθρο. Ειδικά το αναμορφωτικό μέτρο του άρθρου 122 παράγραφος 1 περίπτωση ιβ΄ επιβάλλεται μόνο για πράξη, την οποία αν τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα.»
Άρθρο 26
Το άρθρο 127 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 127 1. Περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων επιβάλλεται μόνο σε ανηλίκους που έχουν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο (15ο) έτος της ηλικίας, εφόσον η πράξη τους, αν την τελούσε ενήλικος, θα ήταν κακούργημα απειλούμενο με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Η ίδια ποινή δύναται να επιβληθεί και για τις πράξεις του άρθρου 336, εφόσον τελούνται σε βάρος προσώπου νεότερου από δεκαπέντε (15) ετών. Περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων μπορεί να επιβληθεί και σε ανήλικο που έχει συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο (15ο) έτος της ηλικίας του και του έχει επιβληθεί το αναμορφωτικό μέτρο της περίπτωσης ιβ΄της παραγράφου 1 του άρθρου 122, εάν μετά την εισαγωγή του στο ίδρυμα αγωγής τελέσει έγκλημα που αν το τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα. Η απόφαση πρέπει να περιέχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία από την οποία να προκύπτει γιατί τα αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα δεν κρίνονται στη συγκεκριμένη περίπτωση επαρκή, λαμβανομένων κατά περίπτωση υπόψη των ιδιαίτερων συνθηκών τέλεσης της πράξης και της προσωπικότητας του ανηλίκου. 2. Στην απόφαση του δικαστηρίου ορίζεται επακριβώς ο χρόνος παραμονής του ανηλίκου στο ειδικό κατάστημα κράτησης νέων σύμφωνα με το άρθρο 54.»
Άρθρο 27
Το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 292 1. Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως αυτοκινητοδρόμου, σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλεγράφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος. 2. Αν η πράξη της παραγράφου 1 είχε σημαντική διάρκεια επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τρία (3) έτη.
Άρθρο 28
Στο άρθρο 298 του Ποινικού Κώδικα προστίθεται εδάφιο β΄ ως εξής: «Το δικαστήριο, όσον αφορά τα πλημμελήματα του άρθρου 292 ή την πράξη του άρθρου 431, δύναται να απαλλάξει το δράστη από την ποινή, εφόσον η παρεμπόδιση είχε ασήμαντη διάρκεια ή ο δράστης τέλεσε την πράξη για την προάσπιση ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος.»
Άρθρο 29
Μετά το άρθρο 361Α του Ποινικού Κώδικα προστίθεται άρθρο 361Β ως εξής: «Άρθρο 361Β 1. Όποιος προμηθεύει αγαθά ή προσφέρει υπηρεσίες ή αναγγέλλει με δημόσια πρόσκληση την παροχή ή προμήθεια αυτών αποκλείοντας από καταφρόνηση πρόσωπα λόγω των χαρακτηριστικών φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκείας, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και με χρηματική ποινή τουλάχιστον χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ. 2. Εάν στην πράξη της προηγούμενης παραγράφου συμμετείχαν δύο (2) ή περισσότεροι επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων (5.000) έως είκοσι πέντε χιλιάδων (25.000) ευρώ.»
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ των Τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα (ν.4356/2015)
(Άρθρο 20 ΣχΝ) Με την προσθήκη νέας παραγράφου (υπ’ αριθ. 4) στο άρθρο 56 του Ποινικού Κώδικα παρέχεται η δυνατότητα στην κρατούµενη µητέρα ανήλικου τέκνου, µέχρι πέντε ετών, να παραµείνει κοντά του, κατά τα κρίσιµα πρώτα χρόνια της ζωής του, εκτίοντας την ποινή της ή µέρος της µε τη µορφή του κατ’ οίκον περιορισµού. Προϋποθέσεις για την παροχή της δυνατότητας αυτής είναι από τη µία το όχι µεγάλης βαρύτητας αδίκηµα (επιβολή ποινής φυλάκισης) και από την άλλη η µη ύπαρξη ανάγκης να εκτιθεί η ποινή στο κατάστηµα κράτησης, προκειµένου να αποτραπεί η γυναίκα κρατούµενη από την τέλεση αντίστοιχης βαρύτητας εγκληµάτων στο µέλλον. Επίσης, αναγνωρίζεται η ίδια δυνατότητα και στην µητέρα κρατούµενη που η ποινή της είναι κάθειρξη ως δέκα έτη, εφόσον το τέκνο της αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί λόγω υποκείµενης νόσου ή αναπηρίας. Με την παροχή της δυνατότητας αυτής, λαµβανοµένου ιδίως υπόψη του βέλτιστου συµφέροντος του ανηλίκου, ενισχύεται η εναρµόνιση της σχετικής νοµοθεσίας µας τόσο µε τη διάταξη του άρθρου 21 του Συντάγµατος 1975/1986/2001, που ορίζει ότι η προστασία της οικογένειας, της µητρότητας και της παιδικής ηλικίας τελούν υπό την προστασία του κράτους όσο και µε σχετικά κείµενα του Συµβουλίου της Ευρώπης, που συνιστούν την επιβολή ποινών εκτελούµενων στην κοινότητα, όταν πρόκειται για µητέρες κρατούµενες, κατά τρόπον ώστε αυτές να παραµένουν δίπλα στα παιδιά τους, ειδικά όταν η βαρύτητα του αδικήµατός τους, σε συνάρτηση µε το συµφέρον του ανηλίκου, το επιτρέπει.
Η διάταξη του άρθρου 21 του παρόντος σχεδίου νόµου διαµορφώνεται κατάλληλα, ώστε να µην υπάγονται σε αυτήν αποκλειστικά δράστες που ενεργούν µε κίνητρο το µίσος, αλλά και όταν µε οποιοδήποτε άλλο κίνητρο επιλέγουν το θύµα εξαιτίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, είτε επειδή το θεωρούν κοινωνικά ευάλωτο, είτε επειδή από προκατάληψη θεωρούν ότι φέρει κάποιες ιδιαίτερες κοινωνικές ιδιότητες. Η νοµοτεχνική διατύπωση του εγκλήµατος µε ρατσιστικά χαρακτηριστικά έφερε ως κεντρικό ειδοποιό στοιχείο την διαθετική έννοια του «µίσους», έννοια που παρέπεµπε στην εσωτερική- ψυχική κατάσταση του θύµατος και ως εκ τούτου δεν ήταν εµπειρικά αισθητή. Το γεγονός αυτό δηµιουργούσε αποδεικτικές δυσχέρειες και προφανώς συνέβαλλε στην σπανιότητα εφαρµογής. Με την παρούσα διάταξη επιχειρείται µια νοµοτεχνική διατύπωση που εστιάζει στο αντικειµενικό και αντιληπτό γεγονός της επιλογής-στοχοποίησης του θύµατος εξαιτίας των ειδικότερων χαρακτηριστικών του, όπως αυτά απαριθµούνται περιοριστικά στη διάταξη, είτε τα φέρει πράγµατι το θύµα, είτε νοµίζει ο δράστης ότι τα φέρει.
Η ρύθµιση του άρθρου 22 αφορά την κατάργηση της περίπτωσης θ΄ της παρ. 3 του άρθρου 100 του Π.Κ. Η επιλογή αυτή στηρίζεται στην κρίση ότι η αναστολή υπό επιτήρηση σε ποινές µεγαλύτερες από 3 έτη δεν επιτρέπεται να µπορεί να εξαρτάται από όρους, όπως η προηγούµενη καταβολή ποσών που εκ πλαγίου θα προσέδιδαν σε αυτή δυσµενή αποτελέσµατα ανάλογα µε τη µετατροπή της ποινής ή θα την εµφάνιζαν να έχει τη βαρύτητα χρηµατικής ποινής.
Με το άρθρο 23 του σχεδίου νόµου επιχειρείται η ρύθµιση των ειδικών περιπτώσεων κατά τις οποίες η υφ’ όρον απόλυση κατ’ άρθρο 110Α Π.Κ. δεν στηρίζεται σε µόνιµη αναπηρία, αλλά σε προσωρινή. Διαµορφώνεται για το σκοπό αυτό ένα ειδικότερο διαδικαστικό πλαίσιο, µε το οποίο: α) αφενός εξυπηρετούνται οι ανάγκες και τα δικαιώµατα του κρατουµένου, ιδίως ως προς τα στοιχεία της θεώρησης του χρόνου που µεσολαβεί από την απόλυση υφ’ όρον ως πραγµατικού χρόνου έκτισης της ποινής και ως προς τη λήξη της διαδικασίας επανεξετάσεων της αναπηρίας και διακρίβωσης των σχετικών προϋποθέσεων µε την περάτωση του χρονικού διαστήµατος του άρθρου 109 Π.Κ. και, παραλλήλως, β) τίθενται όροι διασφάλισης ότι η δικαστική κρίση θα µπορεί να παρακολουθεί την πορεία της υγείας του αιτούντος και υφ’ όρον απολυθέντος (µέσα από τις επανεξετάσεις του) και να διατηρείται σε συνεχή αντιστοιχία µε αυτή στοιχείο που αναβαθµίζει νοµοθετικά το ρόλο του δικαστή σε αυτές τις περιπτώσεις.
Με το άρθρο 24 του σχεδίου νόµου καταργείται η παράγραφος 3α του άρθρου 124 του Ποινικού Κώδικα. Η κλιµάκωση της αυστηρότητας στην αντιµετώπιση του ανηλίκου ενόψει της ανυπακοής του που εκδηλωνόταν µε την επανειληµµένη διαφυγή του από το Ίδρυµα Αγωγής δεν ήταν συµβατή µε την αρχή nullum crimen nulla poena sine lege (άρθρο 7 παρ. 1 του Συντάγµατος) και την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1δ του Συντάγµατος). Κι αυτό γιατί µια πειθαρχικού χαρακτήρα παράβαση, που από µόνη της δεν συνιστούσε έγκληµα, επαρκούσε για να ερευνηθεί η ανάγκη ποινικού σωφρονισµού του ανηλίκου. Περαιτέρω, η ίδια η χρήση του όρου «επανειληµµένη διαφυγή» επέτρεπε συµπεριφορές µε πολύ διαφορετικό απαξιολογικό περιεχόµενο (λ.χ. ως προς τον αριθµό των επαναλήψεων, τη χρονική έκταση και τους λόγους της διαφυγής) να συνδέονται µε τις ίδιες έννοµες συνέπειες. Άλλωστε, η περίπτωση β΄ της καταργηθείσας διάταξης, ερχόταν σε αντίθεση µε την αρχή της ενοχής (άρθρο 2 παρ. 1 του Συνντάγµατος, άρθρο 14 παρ. 1Π.Κ. ). Ειδικότερα, η νέα πράξη που τελούνταν από τον ανήλικο, ενώ η ίδια δεν µπορούσε να επισύρει κατ’ άρθρο 127 παρ. 1 του Π.Κ. ποινικό σωφρονισµό, έδινε τη δυνατότητα στο δικαστήριο να επιβάλλει τη σχετική ποινική κύρωση ως προς την προγενέστερη πράξη, υπό τη µορφή της αντικατάστασης του αναµορφωτικού µέτρου του άρθρου 122 παρ. 1 περ. ιβ΄ Π.Κ. που είχε επιβληθεί. Έτσι, όµως, η νεότερη συµπεριφορά του ανηλίκου δράστη επιβάρυνε αναδροµικά την ποινική αντιµετώπισή του για προηγούµενες συµπεριφορές του.
Με την προτεινόµενη ρύθµιση του άρθρου 25 του σχεδίου νόµου η επιβολή του ιδρυµατικού αναµορφωτικού µέτρου της τοποθέτησης σε Ίδρυµα Αγωγής, κατ’ άρθρο 122 παρ. 1 περίπτωση ιβ΄Π.Κ., περιορίζεται µόνο στις περιπτώσεις των πράξεων που αν τις τελούσε ενήλικος θα ήταν κακουργήµατα. Η επιλογή αυτή συνάδει αφενός µε την αρχή της χρήσης του ποινικού δικαίου ως ultimum refugium και αφετέρου µε τις κατευθύνσεις και επιταγές που απορρέουν από το άρθρο 37 περίπτωση β΄ του ν. 2101/1992, µε τον οποίο κυρώθηκε η Σύµβαση για τα Δικαιώµατα του Παιδιού.
Σύµφωνα µε τη ρύθµιση του άρθρου 26, υπό την επιφύλαξη ότι θα κριθεί αυτό αναγκαίο, το δικαστήριο µπορεί να επιβάλλει την ποινή του περιορισµού σε ειδικό κατάστηµα κράτησης νέων σε ανήλικο µεγαλύτερο από 15 έτη που, έχοντας τελέσει αξιόποινη πράξη, τοποθετήθηκε σε ίδρυµα αγωγής και µετά την εισαγωγή του σε αυτό τελεί νέο έγκληµα που αν το τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργηµα. Με τον τρόπο αυτόν αντικαθίσταται το σχήµα που προβλεπόταν από το καταργηθέν άρθρο 126 παράγραφος 3α Π.Κ., όπου η απλή επανειληµµένη διαφυγή από το ίδρυµα αγωγής µπορούσε να επιτείνει την ποινική αντιµετώπιση του ανηλίκου και η τέλεση νέου κακουργήµατος οδηγούσε σε αντικατάσταση του επιβληθέντος αναµορφωτικού µέτρου της τοποθέτησης σε ίδρυµα αγωγής µε ποινικό σωφρονισµό, δηµιουργώντας προβλήµατα τήρησης της αρχής της ενοχής (βλ. παραπάνω αιτιολογική έκθεση υπό άρθρο 24επ.ΣχΝ). Με τη νέα ρύθµιση επιδιώκεται, άλλωστε, η καλύτερη διαφύλαξη της υποχρέωσης της πολιτείας να επιβάλλει ποινή σε ανήλικο µόνο ως έσχατο µέτρο (άρθρο 37 παρ. β του ν. 2101/1992), δηλαδή αφού έχει προηγηθεί τοποθέτηση σε ίδρυµα αγωγής για αυξηµένης βαρύτητας πράξη και παρόλα αυτά εκδηλώνεται επανάληψη εγκληµατικότητας αυξηµένης βαρύτητας.
Με τη διάταξη του άρθρου 27 σχεδίου νόµου επιχειρείται η διαβάθµιση των ποινών που επιφυλάσσει το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα, µε κριτήριο την ένταση της πα- ρεµπόδισης λειτουργίας κοινόχρηστης εγκατάστασης. Ειδικότερα, στην πρώτη παράγραφο προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως ενός έτους για τη βασική µορφή τέλεσης του εγκλήµατος, ενώ ταυτόχρονα τυποποιούνται, διακεκριµένη και προνοµιούχα µορφή του εγκλήµατος, στις παραγράφους 2 και 3 αντίστοιχα. Παράλληλα αποποινικοποιείται η τέλεση του εγκλήµατος από αµέλεια. Τέλος, στο πεδίο προστασίας της διάταξης εντάσσονται ρητά και οι αυτοκινητόδροµοι.
Με το άρθρο 28, δίνεται η δυνατότητα στο δικαστήριο να αφήσει την ποινή στην περίπτωση που διαπιστώσει ότι τα στοιχεία του εγκλήµατος το εµφανίζουν ως ελάχιστης απαξίας, ιδίως ενόψει των σκοπών της ποινής και µιας τελικής εκτίµησης επιείκειας η οποία συνδέεται µε την επιδίωξη υπεράσπισης από το δράστη ενός ευρύτερου κοινωνικού συµφέροντος (ιδίως συνταγµατικής περιωπής). Η έννοµη τάξη της χώρας µας τιµωρεί ήδη τη διακριτική µεταχείριση κατά τη συναλλακτική διάθεση υπηρεσιών και αγαθών µε τις διατάξεις του ν. 3304/2005.
Με τη διάταξη του άρθρου 29 του σχεδίου νόµου, επεκτείνεται η ποινική προστασία του ατόµου απέναντι σε φαινόµενα καταφρονητικής του µεταχείρισης µέσω του αποκλεισµού του από παροχές αγαθών και υπηρεσιών, λόγω χαρακτηριστικών φυλής, χρώµατος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκείας, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισµού ή ταυτότητας φύλου. Η επέκταση της ποινικής προστασίας στο πεδίο της εθελοντικής- ανθρωπιστικής προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών κρίνεται αναγκαία, διότι σε αυτές τις περιπτώσεις, ο καταφρονητικού χαρακτήρα αποκλεισµός δεν αποµειώνει απλώς την κοινωνική παράσταση του θύµατος αλλά υποδηλώνει την άρνηση της ίδιας της ανθρώπινής του ιδιότητας, ταπεινώνοντας έτσι το θύµα αλλά και προπαγανδίζοντας στο κοινωνικό σύνολο την αντίληψη ότι υπάρχουν ζωές απογυµνωµένες από την ιδιότητα του προσώπου, ζωές δηλαδή ανάξιες για τροφή ή για θεραπεία. Τη διάταξη αφορά µόνο ο αποκλεισµός από παροχές υπηρεσιών και αγαθών, ο οποίος εµφανίζεται αντικειµενικά ως έµπρακτη καταφρόνηση του θύµατος. Το στοιχείο της καταφρόνησης, συνεπώς, δεν αρκεί να ενυπάρχει ως ενδιάθετη κατάσταση , στις υποκειµενικές προθέσεις και τα κίνητρα του δράστη, αλλά πρέπει να χαρακτηρίζει το αντικειµενικό νόηµα της πράξης του αποκλεισµού. Να συνάγεται δηλαδή από τις περιστάσεις και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης η έµπρακτη ταπείνωση του θύµατος.

Συνέχεια

Ν. 4356/2015: ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΕΡΙ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ


Η μορφοποίηση του ΦΕΚ από pdf σε αυτή την μορφή ανάγνωσης έγινε από τον helleniclawyer, αν θέλετε να δείτε ολόκληρο το ΦΕΚ πατήστε εδώ : ΦΕΚ 181 Α / 24-12-2015 Νόμος 4356 24/12/2015

Άρθρο 37
1. Η παρ. 2 του άρθρου μόνου του ν. 1178/1981 (Α΄187)
αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Για την κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα ανάλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντος από κάποια από τις προβλεπόμενες στην προηγούμενη παράγραφο πράξεις το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ιδίως: α) τις επιπτώσεις του δημοσιεύματος στον αδικηθέντα, καθώς και στο οικογενειακό,
κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον του, β) το είδος, τη φύση, τη σπουδαιότητα, τη βαρύτητα και την απαξία των γεγονότων, πράξεων ή χαρακτηρισμών που του αποδόθηκαν με το δημοσίευμα, γ) το είδος της προσβολής, που υπέστη, δ) την ένταση του πταίσματος του εναγομένου, ε) τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, και στ)
την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων.»
2. Η παρ. 5 του άρθρου μόνου του ν. 1178/1981 (Α΄ 187) αντικαθίσταται ως εξής:

«5. Ο αδικηθείς, πριν ασκήσει αγωγή για την προσβολή που υπέστη, υποχρεούται να καλέσει με έγγραφη, εξώδικη πρόσκλησή του τον ιδιοκτήτη του εντύπου, ή όταν αυτός είναι άγνωστος τον εκδότη ή το διευθυντή σύνταξής του, να αποκαταστήσει την προσβολή με την καταχώριση σε αυτό κειμένου που του υποδεικνύει. Στο κείμενο αυτό προσδιορίζονται και οι λέξεις ή φράσεις που θεωρήθηκαν προσβλητικές και πρέπει να ανακληθούν και οι λόγοι για τους οποίους η συγκεκριμένη αναφορά υπήρξε προσβλητική. Η αποκατάσταση θεωρείται ότι επήλθε αν ο ιδιοκτήτης του εντύπου, άλλως ο εκδότης ή ο διευθυντής σύνταξης αυτού, εντός διαστήματος δέκα (10) ημερών ή, σε κάθε περίπτωση, στο αμέσως επόμενο τεύχος: α) ανακαλέσει ρητά την προσβολή με την παραπάνω δημοσίευση, που γίνεται στην ίδια ή, αν δεν υπάρχει αυτή, σε ανάλογη θέση και φύλλο της αντίστοιχης ημέρας κυκλοφορίας της εφημερίδας, που είχε καταχωριστεί η αρχή του επιλήψιμου δημοσιεύματος, και σε έκταση και μέγεθος ανάλογο με το τελευταίο, και β) κοινοποιήσει στον αδικηθέντα το ως άνω δημοσίευμα αποκατάστασης. Η παρέλευση άπρακτου διαστήματος δέκα (10) ημερών ή η μη δημοσίευση στο αμέσως επόμενο τεύχος θεωρείται άρνηση εκ μέρους του ιδιοκτήτη ή εκδότη του εντύπου. Η παράλειψη της παραπάνω διαδικασίας έχει ως συνέπεια την απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης. Η αγωγή αποζημίωσης της παραγράφου 2 πρέπει να ασκηθεί εντός έξι (6)
μηνών από την πάροδο της προθεσμίας των δέκα (10) ημερών ή της ρητής αρνητικής απάντησης, εφόσον αυτή έχει δοθεί νωρίτερα, ή από την έκδοση του αμέσως επόμενου τεύχους.Εάν λάβει χώρα η αποκατάσταση της προσβολής, σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν μπορεί να υπάρξει αστική αξίωση κατά την παράγραφο 2. Κατ’ εξαίρεση, όταν το επιλήψιμο δημοσίευμα αφορούσε επικείμενο γεγονός μείζονος σημασίας για την ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και εν γένει κοινωνική πρόοδο του αδικηθέντος και η αποκατάσταση της σχετικής προσβολής επακολούθησε αυτού, η τελευταία δύναται να θεωρηθεί ως μη πλήρης και διατηρείται η αξίωση ανάλογης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Αν παρά τη δημοσίευση της ανάκλησης έχει αποδεδειγμένα προκληθεί στον αδικηθέντα περιουσιακή ζημία που οφείλεται στο επιλήψιμο δημοσίευμα, ο ενάγων δικαιούται να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστήριο μόνο για την αξίωση αυτή. Η εκδίκαση της κατά το παρόν άρθρο αγωγής χωρεί ανεξάρτητα από την άσκηση ποινικής δίωξης για την ίδια πράξη, καθώς και της τυχόν για οποιονδήποτε λόγο αναβολής ή αναστολής της ποινικής διαδικασίας που έχει αρχίσει. Οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου δεν εφαρμόζονται κατά την άσκηση του δικαιώματος επανόρθωσης στις περιπτώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 9 του Π.δ. 100/2000 (Α΄ 98).».
3. Οι παράγραφοι υπ’ αριθμόν 8 και 9 του άρθρου μόνου του ν. 1178/1981 (Α΄ 187) αναριθμούνται σε 9 και 10, αντίστοιχα, και προστίθεται παράγραφος υπ’ αριθμόν
8 σύμφωνα με την οποία:
«8. Εγκλήσεις και αγωγές που υποβάλλονται από έναν ή περισσότερους κατά του ιδίου, αν συνδέονται με φράσεις που θεωρήθηκαν προσβλητικές και περιλαμβάνονται σε ένα δημοσίευμα, άρθρο, βιβλίο ή άλλο κείμενο, καθώς και σε αρθρογραφία ή εκπομπές του
που αφορούν το ίδιο θέμα, συνεκδικάζονται υποχρεωτικά και εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 128, 129 ΚΠΔ και 246 ΚΠολΔ, εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα
του καθ’ ου.»
4. Καταργούνται το τέταρτο και το πέμπτο εδάφιο της παρ. 10 του άρθρου 4 του ν. 2328/1995 (Α΄ 159

11/09/ 2001 Η Ασύλληπτη Απάτη! Για όσους ακόμη προβληματίζονται τι ακριβώς συνέβη!


Τρίτη, 15 Σεπτεμβρίου 2015 – 13:26

11/09/ 2001 Η Ασύλληπτη Απάτη! Για όσους ακόμη προβληματίζονται τι ακριβώς συνέβη!

11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2001 Το Συνωμοτικό Παρασκήνιο της «Μέρας που Άλλαξε τον Κόσμο»

Ήταν το «Τρομοκρατικό Περλ Χάρμπορ» της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 Ένα «Εσωτερικό Πραξικόπημα» των ΗΠΑ;

«Οι ιστορικοί τον μέλλοντος θα διαπιστώσουν ότι ανάμεσα στο Νοέμβριο τον 2001 και το Φεβρουάριο του 2002, η δημοκρατία (έτσι όπως την οραματίστηκαν οι συντάκτες της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών) απεβίωσε. Καθώς η δημοκρατία εξέπνεε, το φασιστικό και θεοκρατικό αμερικανικό κράτος γεννιόταν.» Τζον Στάντον & Γουΐνι Μάντσεν, The Emergence of the Fascist American Theocratic State, 2002

«Η μυστική κυβέρνηση επιβάλλεται στην ανοικτή κυβέρνηση;» Γερουσιαστές Τζον Μακ Κέην, Γιόσεφ Λίμπερμαν, Πόρτερ Γκος, Ρίτσαρντ Σέλμπι και Ρον Πολ «Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, στη ζωντανή εκπομπή Έκτακτη Επικαιρότητα της ΕΤ3 που άρχισε να μεταδίδεται στις 8.30 μ.μ. (περίπου 4 ώρες μετά το τρομoκρατικό κτύπημα στις ΗΠΑ), διατύπωσα την άποψη ότι επρόκειτο για μια προσχεδιασμένη ενέργεια στο πλαίσιο μιας απόπειρας πραξικοπήματος ακροδεξιών κύκλων της αμερικανικής ελίτ που αποσκοπούσε στην πλήρη αναθεώρηση της αμερικανικής εσωτερικής πολιτικής, με στόχο τον έλεγχο του πληθυσμού και της εξωτερικής πολιτικής, με στόχο την επιβολή της Αμερικανικής αυτοκρατορίας και δύο μέρες μετά επαναδιατύπωσα αυτή την ερμηνεία σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονία (13.9.2001) με τον τίτλο Η Εποχή του Αδιανόητου: 11 Σεπτεμβρίου 2001. Η άποψη αυτή άρχισε να ενισχύεται από την επομένη του τρομοκρατικού κτυπήματος και, έκτοτε, επιβεβαιώνεται διαρκώς από τα νέα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, κυρίως στο διαδίκτυο» Κλεάνθης Γρίβας

Ένα Μοντέλο από το Παρελθόν Στις 13 Μαρτίου 1962, ο ακροδεξιός στρατηγός Lemniger, αρχηγός του μεικτού γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ συνεπικουρούμενος από τον υπαρχηγό και ομοϊδεάτη του στρατηγό Γουόκερ, προτείνει στον πρόεδρο Κένεντι και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (NSA) την εφαρμογή ενός πρωτοφανούς σχεδίου με την κωδική ονομασία Operation Northwoods, προκειμένου να δικαιολογηθεί μια στρατιωτική εισβολή στην Κούβα και να διασφαλιστεί η μαζική υποστήριξη της αμερικανικής κοινής γνώμης σ’ αυτήν. Το σχέδιο προβλέπει την κατάρριψη αεροπλάνου της πολιτικής αεροπορίας από πολεμικό αεροπλάνο βαμμένο με τα χρώματα της Κούβας, βύθιση πλοίου με απόδοση της ευθύνης στην Κούβα, δολοφονίες προσωπικοτήτων (μεταξύ των οποίων και ο αστροναύτης Τζον Γκλεν) και τρομοκρατικές ενέργειες σε βάρος του πληθυσμού για τις οποίες θα ενοχοποιούταν εντέχνως η Κούβα.

Ο Τζον Κένεντι, ο υπουργός δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντι, ο υπουργός άμυνας Μακ Ναμάρα και οι επιτελείς του απορρίπτουν το σχέδιο και ο Λέμνιτζερ ζητάει να καταστραφούν τα αντίγραφα του σχεδίου που είχε εγχειρήσει στα μέλη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (πράγμα που γίνεται απ’ όλους, με εξαίρεση τον Μακ Ναμάρα, που φρόντισε να περισώσει το δικό του αντίγραφο). Ο Λέμνιτζερ απομακρύνεται από τις ΗΠΑ με τον διορισμό του στη θέση του αρχηγού των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στην Ευρώπη (τοποθέτηση που σηματοδοτεί την έναρξη της εφαρμογής της «στρατηγικής της έντασης» στην ευρωπαϊκή ήπειρο) και ο στρατηγός Γουόκερ αποπέμπεται από το στράτευμα και του απαγγέλλεται κατηγορία για συνωμοσία κατά της κυβέρνησης. Τριάντα έξι χρόνια αργότερα, το 1999, τα προσωπικά αρχεία του Μακ Ναμάρα αποχαρακτηρίζονται και δίνονται στη δημοσιότητα.

Ανάμεσα στα άλλα έγγραφα περιλαμβάνεται και το αντίγραφο της πρότασης για την Operation Northwoods, σκιαγράφηση μιας βρόμικης επιχείρησης αντίστοιχης μ’ αυτήν που εκδηλώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 ως επισφράγισμα του θανάτου της αστικής δημοκρατίας και της γέννησης του φασιστικού και θεοκρατικού αμερικανικού κράτους.

Από τον Διπολισμό στη Μονοκρατορία Η κρατική διαχείριση του τρόμου και της αυταπάτης είναι το λυμένο αίνιγμα της διαλεκτικής της εξουσίας και της τρομοκρατίας. Με βάση τα στοιχεία που αποκαλύπτονται διαρκώς κατά τη μεταπολεμική περίοδο, αποτελεί κοινοτυπία η διαπίστωση ότι τόσο η κρατική και η δήθεν αντικρατική όσο και η μητροπολιτική και η περιφερειακή τρομοκρατία αναπτύσσονται σε ομόκεντρους κύκλους που τέμνουν ο ένας τον άλλον και κατατείνουν στην εξυπηρέτηση του ίδιου πάντοτε στόχου: τη σταθεροποίηση ή τη σκλήρυνση των υφιστάμενων σχέσεων εξουσίας.

Με τις συνδυασμένες τρομοκρατικές ενέργειες στην καρδιά της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η ανθρωπότητα εισήλθε στην περίοδο της καθαυτό Pax Americana και της Εποχής του Αδιανόητου, όπου τα πάντα είναι πιθανά, δυνατά και αναμενόμενα. Άνοιξε ένα εντελώς νέο, από ποιοτική άποψη, κεφάλαιο της σύγχρονης Ιστορίας, στο οποίο η διεθνής πολιτική σκηνή θα διαμορφώνεται με βάση τον σιδερένιο κανόνα «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας» και η κυριαρχία θα επιβάλλεται απροσχημάτιστα και κυνικά. Ανάμεσα στην ανατροπή του διπολικού κόσμου (1989-1991) και στην επιβολή της αδιαμφισβήτητης πλανητικής κυριαρχίας των ΗΠΑ (από το 2001 και μετά), οι ΗΠΑ διήνυσαν ένα, αναγκαίο, μεταβατικό στάδιο (1991-2001), στη διάρκεια του οποίου έπρεπε να καλύψουν το κενό κυριαρχίας που δημιουργήθηκε από αυτή την ανατροπή. Σ’ αυτό το μεταβατικό στάδιο, οι ΗΠΑ ήταν υποχρεωμένες να πορευτούν σε συνεννόηση και συνεργασία με τους εταίρους τους (κυρίως τους Ευρωπαίους), γιατί μόνο αυτό παρείχε μια επίφαση νομιμότητας στο εγχείρημά τους και, συγχρόνως, έθετε στη διάθεσή τους έτοιμους μηχανισμούς διείσδυσης και επιρροής στις νεο-αποκτημένες ζώνες επιρροής.

Αυτές οι προϋποθέσεις ήταν απολύτως αναγκαίες για την άσκηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που, εντελώς ξαφνικά, βρέθηκε υποχρεωμένη να καλύψει τέσσερις νέες ανάγκες, οι οποίες αφορούσαν: α) Την επέκταση της κυριαρχίας των ΗΠΑ σε περιοχές που έως τότε βρισκόταν στη ζώνη επιρροής των Σοβιετικών. β) Τη ριζική αναπροσαρμογή της πολιτικής τους με τις χώρες που έως τότε εξισορροπούσαν ανάμεσα στα δύο μπλοκ. γ) Την πλήρη αναθεώρηση των σχέσεών τους με τις, ελάχιστες, χώρες που εξακολουθούν να παραμένουν έξω από την άμεση επιρροή τους. δ) Την εκ βάθρων αναδιάταξη των σχέσεών τους με τους εταίρους τους, οι οποίοι (εξαιτίας του διπολισμού) έπαιζαν έως τότε στις διεθνείς υποθέσεις, έναν ρόλο που ήταν εμφανώς δυσανάλογος με την αντικειμενική τους κατάσταση και τις πραγματικές τους δυνατότητες. Με την εκπνοή αυτής της μεταβατικής περιόδου, οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να αποποιηθούν το βάρος της συνδιαλλαγής με τους Ευρωπαίους εταίρους τους, στον επικαθορισμό των επιμέρους στοιχείων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και να διαμορφώσουν ένα πλέγμα σχέσεων στο οποίο ο ρόλος των «εταίρων» των Ηνωμένων Πολιτειών θα ήταν εναρμονισμένος με το πραγματικό βάρος τους στη διεθνή πολιτική σκηνή. Αυτό σημαίνει πως, μετά την ολοκλήρωση της μεταβατικής φάσης, υποβαθμίζεται δραματικά η σημασία της Ευρώπης στη διεθνή σκακιέρα (που έως τότε ήταν αναβαθμισμένη λόγω του διπολισμού) και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μετατρέπονται σε «εταίρες» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, στο πλαίσιο της καθαρότερης έκφανσης των σχέσεων κυριαρχίας που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, της Pax Americana.

11.09.2001: Τρομοκρατικό «Περλ Χάρμπορ» ή Εσωτερικό Πραξικόπημα;Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη υπέστη το βαρύτερο πλήγμα στην ιστορία της, σε δύο κρίσιμα σημεία: Στη Νέα Υόρκη, κέντρο της οικονομικής δύναμης της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας, όπου οι δύο δίδυμοι ουρανοξύστες του Διεθνούς Κέντρου Εμπορίου κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, μετά το τρομοκρατικό εγχείρημα. Και στο Πεντάγωνο, επιτελικό κέντρο της μεγαλύτερης στρατιωτικής μηχανής στην Ιστορία της ανθρωπότητας, το οποίο δέχτηκε μια επίθεση που δεν θα μπορούσε να συλληφθεί ούτε από την πλέον τολμηρή φαντασία. Με δεδομένη την οργή για τους θύτες και την οδύνη για τα θύματα της παρανοϊκής βίας (οδύνη που αφορά, εξίσου, όλα τα θύματα της κρατικής ή «αντικρατικής» τρομοκρατίας σε όλο τον κόσμο), θα επιχειρήσω να εκφράσω συνοπτικά την άποψή μου γι’ αυτή την αδιανόητη τριπλή τρομοκρατική επίθεση στο αμερικανικό έδαφος. Κι αυτό, γιατί θεωρώ ότι η διαύγαση των διαπλεκόμενων πολιτικών και οικονομικών παιχνιδιών ή σκοπιμοτήτων που βρίσκονται πίσω από αυτή τη μαζική δολοφονία και η αποκάλυψη των εμπνευστών και των αυτουργών της αποτελούν τις βασικότερες προϋπόθεση όχι μόνο για τη –σχετική– νοηματοδότηση του θανάτου των αθώων θυμάτων, αλλά και για την υιοθέτηση μιας αποτρεπτικής στάσης απέναντι στην –χωρίς τέλος– τραγωδία που σκιαγραφείται στον πλανητικό μας ορίζοντα. Πρόκειται για μια ισχνότατη ελπίδα, που, όμως, είναι αναγκαία, ακόμα και ως ζωτικό ψέμα. Όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι και σ’ αυτή την τρομοκρατική ενέργεια, είναι σίγουρο ότι, αρχικά, θα «ανακαλυφθεί» κάποιο ίχνος που θα εξυπονοεί την ενοχή του ισλαμικού παράγοντα, και θα κατασκευαστούν «ενδείξεις» που, αργότερα, θα αποδειχτούν «σαθρές». Εν συνεχεία, θα εντοπιστούν, όχι ίχνη, αλλά στοιχεία που θα ενοχοποιούν ορισμένες δυναμικές συνιστώσες της αμερικανικής άκρας δεξιάς και κάποια τμήματα του πολιτικού, οικονομικού και στρατιωτικού κατεστημένου και των μυστικών υπηρεσιών που διασυνδέονται μαζί τους. Μια πρώτη προσέγγιση στα γεγονότα που αφορούν αφενός το τρομοκρατικό εγχείρημα και αφετέρου την αντίδραση των διαχειριστών της εξουσίας σ’ αυτό οδηγεί σε δύο λογικές διαπιστώσεις:

1) Το τρομοκρατικό εγχείρημα ήταν υπερβολικά σύνθετο και πολύπλοκο. Και ως τέτοιο, απαιτούσε οργάνωση, ανθρώπινο δυναμικό, επιχειρησιακή διεύθυνση, λογιστική υποστήριξη, τεχνογνωσία, πληροφορίες, διασυνδέσεις και συντονισμό, που καμιά τρομοκρατική ομάδα στον πλανήτη δεν μπορεί να διαθέτει. Εύλογο, λοιπόν, το συμπέρασμα ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορούσε να οργανωθεί μόνο από το εσωτερικό των ΗΠΑ και, ιδιαίτερα, από κύκλους που διαθέτουν αυτές τις δυνατότητες.

2) Τα μέτρα που πάρθηκαν αμέσως μετά την εκδήλωση του τρομοκρατικού κτυπήματος, με κανέναν τρόπο δεν αντιστοιχούν σε ένα τρομοκρατικό κτύπημα, ανεξάρτητα από το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας που προκαλείται απ’ αυτό, γιατί, απλούστατα, δεν είναι το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας που καθορίζει τον συσχετισμό δυνάμεων στη διακατοχή και διαχείριση της εξουσίας. Μεταξύ άλλων, τα μέτρα περιελάμβαναν: *Πλήρη νέκρωση του αμερικανικού εναέριου χώρου, πράγμα που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ. *Κατάσταση υψηλού συναγερμού (High Alert) όλων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, εδάφους, αέρα, θάλασσας, σε ομοσπονδιακή κλίμακα, πράγμα που δεν έχει ξανασυμβεί από την Κρίση της Κούβας. *Εκκένωση μεγαλουπόλεων. *Ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων από μονάδες του στρατού σε μεγάλη έκταση. *Μετακίνηση του προέδρου και του αντιπροέδρου από στρατιωτική βάση σε στρατιωτική βάση (με χωριστά για τον καθέναν μέσα) και άλλα συναφή.

Το λογικό εξαγόμενο από τον συνδυασμό αυτών των δύο διαπιστώσεων οδηγεί στη βάσιμη υπόθεση εργασίας ότι πίσω απ’ αυτή την τρομοκρατική ενέργεια υπήρχε κάτι πολύ σοβαρότερο από τις επιδιώξεις και τις δυνατότητες ενός τρομοκρατικού γκρουπούσκουλου. Επιπλέον, τα μέτρα που εφαρμόστηκαν μετά το τρομοκρατικό κτύπημα ήταν πρωτοφανή και προβλέπονταν από σχέδια που εφαρμόζονται μόνο σε καταστάσεις πολέμου ή πραξικοπήματος. Και, με δεδομένη την ανυπαρξία όποιας κατάστασης πολέμου, μένει η λογική υπόθεση ότι επρόκειτο για μια απόπειρα «ανακτορικού» πραξικοπήματος (φαινόμενο σύνηθες στην ιστορική διαδρομή όλων των αυτοκρατοριών), το οποίο θα μπορούσε να αποσκοπεί αφενός στη δραστική αλλαγή του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ και αφετέρου σε μια γενική και ριζική αναδιάταξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε πλανητική κλίμακα, ενόψει μιας –προβλεπτής και διαφαινόμενης– ύφεσης, η οποία είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις που θα μπορούσαν να καταστούν ανεξέλεγκτες. Στην εύλογη ένσταση «πώς πείθεται ένας άνθρωπος να αυτοκτονήσει εάν δεν εξυπηρετεί σκοπούς για τους οποίους είναι διατεθειμένος να δώσει τη ζωή του;» η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στον σκοτεινό κόσμο και στον αποκρουστικό τρόπο δράσης των μυστικών υπηρεσιών. Σ’ αυτό το τρομοκρατικό εγχείρημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν:

1) Είτε ισλαμιστές-μέλη τρομοκρατικών ομάδων, οι οποίες είχαν διαβρωθεί πλήρως από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Σ’ αυτή την περίπτωση, οι αυτουργοί καθοδηγούνταν καταλλήλως και ενεργούσαν πιστεύοντας ακράδαντα ότι επιτελούσαν το «σχέδιο του Αλλάχ», ενώ, στην πραγματικότητα, εφάρμοζαν το σχέδιο των μυστικών υπηρεσιών. Η πρακτική αυτή αποτελεί έναν από τους πάγιους τρόπους δράσης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών από το 1970, τουλάχιστον επισήμως, όπως συνάγεται από το περιβόητο Το Εγχειρίδιο Εκστρατείας για τις Μυστικές Υπηρεσίες που διεξάγουν Επιχειρήσεις απο-Σταθεροποίησης, το οποίο κοινοποιήθηκετον Μάρτιο 1970 στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες [1], με τις υπογραφές των στρατηγών Westmorland [2] και Wicklam [3].

Όπως σημειώνεται στο «Εγχειρίδιο» «Είναι πιθανό οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (σ.σ. στις σημερινές συνθήκες, διάβαζε «τρομοκρατία»), ίσως εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων… Σ’ αυτή την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων… Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων… Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς» [4].

2) Είτε μουσουλμάνοι-άσχετοι με την τρομοκρατία, οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε ειδικά προγράμματα «αναμόρφωσης της προσωπικότητας» (δηλαδή σε τεχνικές «πλύσης εγκεφάλου») δια των οποίων το υποκείμενο καθίσταται απολύτως ευπειθές στα κελεύσματα των χειριστών του, με βάση έναν συνδυασμό ψυχοφαρμακολογικών επιδράσεων και τεχνικών εξαρτημένων αντανακλαστικών.

Οι πρακτικές αυτές ήταν συνήθεις για τη CIA, τουλάχιστον έως το 1976, οπότε και αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας από Εξεταστική Επιτροπή του αμερικανικού Κογκρέσου, η Έκθεση της οποίας είναι εξόχως αποκαλυπτική για τους εμπνευστές, τη δομή και την εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων. Σύμφωνα με τις καταγγελίες του John Marks, πρώην διπλωμάτη, πράκτορα της CIA και νυν καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν πλήρως από την ως άνω Έκθεση για το διαβόητο πρόγραμμα MKULTRA, η CIA ελέγχει άμεσα ή έμμεσα όλα τα ερευνητικά προγράμματα που σχετίζονται με τις χημικές ή ψυχολογικές μεθόδους ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Επιπλέον, διαθέτει και δικά της «ερευνητικά κέντρα» όπου γίνονται πειράματα σε διανοητικά καθυστερημένους, πόρνες, τοξικομανείς, αλλοδαπούς και ποινικούς κρατούμενους που ανήκουν σε διάφορες εθνικές μειονότητες. [αναζήτησε το άρθρο Νοητικός Ελέγχος Monarch] Εκτός απ’ αυτές τις δύο εκδοχές, υπάρχει και μια τρίτη και, κατά τη γνώμη μου, πιθανότερη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία εφαρμόστηκε μια διαδικασία τηλεκατεύθυνσης των αεροπλάνων από το έδαφος, με βάση ένα σχέδιο που ανέπτυξε μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, η Raytheon Co, για λογαριασμό του Πενταγώνου, άποψη που ενισχύεται και από το γεγονός ότι στους καταλόγους των επιβατών-θυμάτων που έδωσαν οι αεροπορικές εταιρείες American Airlines και United Airlines περιλαμβάνονται και υψηλόβαθμα στελέχη της Raytheon, που συμμετείχαν στην ανάπτυξη του εν λόγω σχεδίου.

Το Κογκρέσο Συγκαλύπτει τα Στοιχεία
Οι προσπάθειες συγκάλυψης των κενών και των αντιφάσεων της επίσημης εκδοχής για τα τρομοκρατικά κτυπήματα είναι προφανείς και διαπιστωμένες με κορυφαία ανάμεσά τους την Έκθεση της ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής του Κογκρέσου (μιας επιτροπής που η πλειονότητα των μελών της αποτελείται από υψηλόβαθμα στελέχη της πετρελαϊκής βιομηχανίας, μεταξύ των οποίων και οι δύο συμπρόεδροί της, εκπρόσωποι των κομμάτων του αμερικανικού δικομματικού συστήματος).

Η Έκθεση, που δόθηκε στη δημοσιότητα το 2004, παραπέμπει συνειρμικά στην αντίστοιχη διαβόητη Έκθεση της Επιτροπής Warren με την οποία η δολοφονία του προέδρου Κένεντι αποδιδόταν αποκλειστικά και μόνο στη δράση ενός ατόμου, του Χάρβεϊ Όσβαλντ, παρά το γεγονός ότι από το φιλμ στο οποίο καταγράφηκε η σκηνή της δολοφονίας από τον ερασιτέχνη κινηματογραφιστή Zapruder προέκυπτε ότι ο Κένεντι είχε πυροβοληθεί από 4 διαφορετικά σημεία διαδοχικά. Όμως, ανεξάρτητα απ’ αυτά, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τις άμεσες επιπτώσεις αυτών των γεγονότων στην αμερικανική εσωτερική και εξωτερική πολιτική, οι οποίες θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε μια λέξη: «σκλήρυνση». Δύο μέρες μετά το τετραπλό τρομοκρατικό κτύπημα στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους, ο υιός, κήρυξε τον πρώτο πόλεμο στην Ιστορία που δεν στρέφεται κατά συγκεκριμένου εχθρού. Με τη δήλωση «είμαστε κιόλας μάρτυρες του πρώτου πολέμου του 21ου αιώνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα οδηγήσουν όλον τον πολιτισμένο κόσμο στη νίκη», προανήγγειλε μια (από δω και πέρα) διαρκή στρατιωτική κινητοποίηση και συνεχή πολεμική αναμέτρηση με έναν εχθρό-φάντασμα, τον οποίο κανείς δεν γνωρίζει και ο οποίος, συνεπώς, μπορεί να παίρνει το επιθυμητό περιεχόμενο και σχήμα με βάση τις σκοπιμότητες που πρέπει να εξυπηρετούνται κάθε φορά. Όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις, σε πρώτη φάση, οι διωκτικές αρχές «εντοπίζουν» κάποια ισλαμικά ίχνη (που πριν από την ανατροπή του διπολισμού ήταν πάντοτε «αριστερά»).

Με την κινητοποίηση του FBI, NSA, της CIA και όλου του σκοτεινού κόσμου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών [5] και τη συνεργασία των μέσων μαζικής «ενημέρωσης», ως ύποπτος φωτογραφίζεται ο Σαουδάραβας Κροίσος-τρομοκράτης Οσάμα Μπιν Λάντεν και το φονταμενταλιστικό καθεστώς του Αφγανιστάν που του παρέχει άσυλο. Αλλά, πριν περάσουν τρεις μέρες από το τρομοκρατικό κτύπημα, διαπιστώνεται ότι «το σενάριο αυτό παρουσιάζει μεγάλα κενά, όπως αρχίζουν να αναγνωρίζουν χαμηλόφωνα ακόμη και Αμερικανοί αξιωματούχοι»[6]. Γκάρντιαν:

Τα μέχρι Στιγμής «Στοιχεία» Είναι Σαθρά Στις 13.09.2001, η έγκυρη βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν αναδεικνύει μια άλλη πλευρά του ζητήματος, γράφοντας: «Οι ΗΠΑ διαθέτουν κατασκοπευτικούς δορυφόρους, ικανούς να φωτογραφήσουν το έδαφος του Αφγανιστάν με τέτοια ακρίβεια, που δεν τους ξεφεύγει ούτε γόπα τσιγάρου. Επικηρυγμένος από το 1998, ως ο «υπ’ αριθμόν ένας κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», ο Μπιν Λάντεν είναι αναγκασμένος να κρύβεται όλη την ημέρα σε σπηλιές των γυμνών βουνών του Αφγανιστάν και να αλλάζει κρησφύγετο κάθε βράδυ. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να οργανώσει μια τεράστια, καλά συντονισμένη επιχείρηση στο έδαφος των ΗΠΑ σαν αυτή της περασμένης Τρίτης. Άλλωστε, τα μέχρι στιγμής ‘στοιχεία’ που έχουν εμφανισθεί στον αμερικανικό Τύπο (ένα αντίγραφο του Κορανίου, ένας υπολογιστής με οδηγίες πλοήγησης αεροσκαφών κτλ.) είναι τόσο σαθρά, που φαίνεται πως έχουν ως μοναδικό στόχο τον επηρεασμό της κοινής γνώμης.

Σ’ αυτό το φόντο, ιδιαίτερη σημασία έχει χθεσινό ρεπορτάζ του Γουίλιαμ Σαφάιρ στους Τάιμς της Νέας Υόρκης» [7].11/09/ 2001 Η Ασύλληπτη Απάτη! ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΝΕΒΗ!!! – Εικόνα2Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Tυφλοπόντικες» σε CIA – FBI Η εφημερίδα New York Times, αναδημοσιεύοντας το ως άνω άρθρο [8], σημειώνει, σε παραπλεύρως στήλη, ότι ο Γουίλιαμ Σαφάιρ, αρθρογράφος των Τάιμς της Νέας Υόρκης, που έχει στενές σχέσεις με τον σημερινό πρόεδρο, «επικαλείται πηγές της κυβέρνησης Μπους και των μυστικών υπηρεσιών, και αποκαλύπτει ότι οι τρομοκράτες γνώριζαν επακριβώς το δρομολόγιο του προεδρικού αεροσκάφους – το οποίο σκόπευαν να καταρρίψουν, και χρησιμοποιούσαν τον κώδικα επικοινωνίας αμερικανικών υπηρεσιών για την ανταλλαγή μηνυμάτων! Το εύλογο συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι οι τρομοκράτες είχαν τους δικούς τους ανθρώπους μέσα στη CIA, το FBI ή κάποια άλλη μυστική υπηρεσία των ΗΠΑ. Τις διάχυτες υποψίες ήρθε να ενισχύσει απροσδόκητη παρέμβαση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ και πρώην διοικητή της CIA, Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου.

Δικαιολογώντας την (κατά τη δήλωσή του) «βρόμικη δουλειά» της CIA, ο πατήρ Μπους αναγνώρισε ότι «η CIA, στο παρελθόν, είχε τοποθετήσει πράκτορές της σε τρομοκρατικές οργανώσεις, για να τις χρησιμοποιήσει προς όφελος των εθνικών συμφερόντων». Το ερώτημα είναι: Γιατί ένιωσε την ανάγκη να προβεί σε αυτή τη δήλωση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Μήπως οι Αμερικανοί φοβούνται ότι θα αποκαλυφθεί συμμετοχή δικών τους πρακτόρων στο κύκλωμα των τρομοκρατών και προσπαθούν να προετοιμάσουν το έδαφος; Οι μυστικοί δίαυλοι της CIA και της NSA με την τρομοκρατία και το φονταμενταλιστικό Ισλάμ είναι γνωστοί από καιρό.

Το μέγα σκάνδαλο της εποχής Ρέιγκαν, με πρωταγωνιστή τον συνταγματάρχη Όλιβερ Νορθ, αφορούσε την παροχή όπλων στο φονταμενταλιστικό Ιράν, ώστε να χρηματοδοτηθεί η αντικομμουνιστική εκστρατεία των ΗΠΑ στη Νικαράγουα. Ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν και η οργάνωσή του είχαν χρηματοδοτηθεί και εκπαιδευθεί από τη CIA εναντίον της σοβιετικής κατοχής στο Αφγανιστάν. Θα μπορούσαν κάποιοι από τους ακροδεξιούς Αμερικανούς πράκτορες (πρώην ή εν ενεργεία) να χρησιμοποίησαν αυτούς τους υπόγειους διαύλους με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό σε μια τρομοκρατική επιχείρηση, που οι πολιτικοί της στόχοι υπερβαίνουν και την πιο τολμηρή φαντασία; Οι πραγματικές απαντήσεις μπορεί να μην έρθουν ποτέ. Αλλά τα ερωτήματα είναι βέβαιο ότι θα τεθούν, αργά ή γρήγορα» [9]. Σε σχέση με το τρομοκρατικό κτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου υπάρχει πλήθος γεγονότων από τα οποία προκύπτει ότι τα κτυπήματα ήταν προσχεδιασμένα ή αναμενόμενα και διευκολύνθηκαν να συμβούν.

Θα επιχειρήσω μια σύντομη αναφορά σ’ ένα μικρό μέρος αυτών των στοιχείων, παραπέμποντας των αναγνώστη σε ειδικές και έγκυρες σελίδες του διαδικτύου όπου καταχωρούνται τα στοιχεία που έρχονται διαρκώς στο φως. Μεταξύ αυτών οι σελίδες του Paul Thompson (Τimeline of 9/11), του Μάικ Ρούπερτ (www.fromthewilderness.com) κ.ά. Και φυσικά, τα καταπληκτικά ντοκιμαντέρ-αναλύσεις In Plane Site και The Painful Deceptions, όπου με μια εξαντλητική επιστημονική τεκμηρίωση κονιορτοποιείται η επίσημη ψευδής εκδοχή των τρομοκρατικών κτυπημάτων της 11ης Σεπτεμβρίου (μπορείτε να τα παραγγείλετε ως DVD VHS μέσω του διαδικτύου ή να τα βρείτε στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας μια μηχανή αναζήτησης και να τα κατεβάσετε). Το Χρονικό ενός Προαναγγελθέντος Κτυπήματος Αρχές του 2001. Ο Μπους απαγορεύει τις έρευνες για τις διασυνδέσεις της οικογένειας του Μπιν Λάντεν με τρομοκράτες, τον Μάιο 2001 ενισχύει το καθεστώς των Ταλιμπάν με 43 εκατομμύρια δολάρια και την άνοιξη του 2002, μεσούσης της αντι-μπιν-λάντεν υστερίας, θα διαλύσει την Bin Laden Task Force. Μάιος 2001. Ο αξιωματικός της Μυστικής Υπηρεσίας του Ναυτικού Ντέλμαρτ «Μάικ» Βρίλαντ, που βρίσκεται στη φυλακή του Τορόντο λόγω απάτης, είχε από τις αρχές του 2001 πληροφορίες για πιθανά τρομοκρατικά χτυπήματα στη Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο και τον Μάιο 2001 τις έθεσε στη διάθεση των καναδικών Μυστικών Υπηρεσιών (όπως αποκαλύπτεται στις 14 Σεπτεμβρίου 2001).

Καλοκαίρι 2001. Η αμερικανική κυβέρνηση προειδοποιήθηκε από πολλές μυστικές υπηρεσίες άλλων χωρών για τρομοκρατικά χτυπήματα σε αμερικανικό έδαφος που αναμένονταν από στιγμή σε στιγμή. Η ισραηλινή Μοσάντ προειδοποίησε αρκετές φορές τη CIA ότι αεροπειρατές επρόκειτο να χρησιμοποιήσουν αεροπλάνα από αεροπειρατές ως όπλα εναντίον κτιρίων. Οι ρωσικές υπηρεσίες προειδοποίησαν τη CIA ότι 25 τρομοκράτες εξασκούνται ως πιλότοι στις ΗΠΑ, προκειμένου να αναλάβουν μια αποστολή αυτοκτονίας. Ο διευθυντής της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας (BNP) Αουγκούστ Χάνινγκ πληροφόρησε τη CIA ότι «τρομοκράτες από τη Μέση Ανατολή σχεδίασαν να απαγάγουν αεροπλάνα». Η γερμανική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) προειδοποιεί τη CIA και το Ισραήλ ότι τρομοκράτες από τη Μέση Ανατολή σχεδιάζουν «να απαγάγουν ένα αεροπλάνο της Πολιτικής Αεροπορίας και να το χρησιμοποιήσουν ως όπλο για να επιτεθούν σε σημαντικά μνημεία της αμερικανικής και ισραηλινής κουλτούρας». (Frankfurter Allgemeine Zeilung, 14 Σεπτεμβρίου 2001). 4-14 Ιουλίου 2001.

Ο (καθ’ υπόθεση, υπ’ αριθμόν 1 καταζητούμενος άνθρωπος στον κόσμο) Οσάμα Μπιν Λάντεν εισάγεται στο American Hospital στο Ντουμπάι για την αντιμετώπιση του νεφρικού προβλήματος που έχει. Εκεί δέχεται επισκέψεις από την οικογένειά του και υψηλές προσωπικότητες από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα. Μεταξύ των επισκεπτών του είναι και ο σταθμάρχης της CIA στο Ντουμπάι Λάρι Μίτσελ, ο οποίος στις 15 Ιουλίου (δηλαδή αμέσως μετά την ανεμπόδιστη αναχώρηση του Μπιν Λάντεν) παίρνει μετάθεση από το γραφείο της CIA στο Ντουμπάι.

Ιούλιος 2001. Ο αρχηγός της πακιστανικής Μυστικής Υπηρεσίας, στρατηγός Μαχμούντ Αχμέντ (που βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο της CIA) έστειλε στον υποτιθέμενο αρχηγό των «τρομοκρατών-πιλότων» Μοχάμεντ Άττα 100.000 δολάρια. Η αποστολή των χρημάτων έγινε μέσω τράπεζας από τον Ομάρ Σεΐχ, έναν κρυφό πράκτορα της ISI και ακραίο ισλαμιστή βρετανικής καταγωγής. (Times of India, 26 Οκτωβρίου 2001). Το δημοσίευμα βασίζεται σε πηγές της Ινδικής Μυστικής Υπηρεσίας και επικαλείται μια σχετική επιβεβαίωση από το FBI. Αργότερα, ο Σεΐχ κατηγορήθηκε για την απαγωγή του δημοσιογράφου Περλ, συνεργάτη της εφημερίδας Wall Street Journal. Μετά τη δημοσίευση της παραπάνω είδησης ο στρατηγός Μαχμούντ Αχμέντ παραιτήθηκε από τη θέση του αρχηγού της ISI.

6 Αυγούστου 2001. Σε συνάντηση με τη CIA, ο πρόεδρος Μπους ενημερώνεται για την απειλή που υπάρχει να χρησιμοποιηθούν αεροπλάνα ως ιπτάμενες βόμβες. Αλλά δεν τίθενται σε κατάσταση συναγερμού ούτε η υπηρεσία αεροπορικού έλεγχου ούτε η στρατιωτική αεράμυνα.
Σεπτέμβριος 2001. Στις 3 Σεπτεμβρίου ο Σαλμάν Ρούσντι έλαβε την προειδοποίηση να μην πετάξει στις ΗΠΑ (Times του Λονδίνου). Στις 11 Σεπτεμβρίου ο Αριέλ Σαρόν προειδοποιήθηκε από τη Μοσάντ να μην πετάξει στη Νέα Υόρκη όπου επρόκειτο να μιλήσει. Τη νύκτα της 10ης Σεπτεμβρίου, προειδοποιήθηκε ο δήμαρχος Μπράουν«να είναι προσεκτικός στα ταξίδια του» (San Francisco Chronicle). Στις 10 Σεπτεμβρίου ακυρώθηκαν ξαφνικά «για λόγους ασφαλείας τα ταξίδια που είχε προγραμματίσει για το επόμενο πρωί μια ομάδα υψηλών αξιωματούχων του Πενταγώνου». (Newsweek, 24/9/2001);

Η Μέρα που Έσπασε το «Αυγό του Φιδιού»

11 Σεπτεμβρίου 2001. Μέσα σε 45 λεπτά καταλαμβάνονται 4 αεροπλάνα από υποτιθέμενους αεροπειρατές (το πρώτο στις 8.15, το δεύτερο στις 9.05) και βγαίνουν από την πορεία τους. Αλλά τα πρώτα καταδιωκτικά απογειώνονται στις 9.30 (δηλαδή ύστερα από 75 λεπτά), γεγονός που δεν έχει προηγούμενό του στην Ιστορία. Τα δύο πρώτα θα χτυπήσουν τους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη. Το τρίτο θα ανακοινωθεί ότι δήθεν χτύπησε το Πεντάγωνο και το τέταρτο (της περίεργης πτήσης 93) κυριολεκτικά θα εξαερωθεί χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος!

Η Αντιαεροπορική Άμυνα
Η αντιαεροπορική άμυνα δεν προσπάθησε να αναχαιτίσει τα αεροπλάνα στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον (η απόσταση από την αεροπορική βάση Μακ Γκουάιρ στο Νιου Τζέρσεϋ ήταν 7 έως 10 λεπτά αντιστοίχως), ούτε το αεροπλάνο που δήθεν κατευθυνόταν στο Πεντάγωνο (η αεροπορική βάση Άντριους βρίσκεται σε απόσταση 13 μιλίων από το Πεντάγωνο και, συνεπώς, η αντιαεροπορική άμυνα είχε στη διάθεσή της 1 ώρα και 15 λεπτά για να αντιδράσει).

Η εξεταστική επιτροπή του Κογκρέσου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ουδεμία πράξη επιτήρησης υπήρξε (Βλ. Έκθεση). Μ’ άλλα λόγια, ότι οι ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών παρέμειναν παθητικές κατά τη διάρκεια των χτυπημάτων. Αν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο.

Οι Δήθεν Αεροπειρατές
Σύμφωνα με το FBI, σε καθένα από τα αεροπλάνα στα οποία εκδηλώθηκε αεροπειρατεία οι δήθεν τρομοκράτες είχαν οργανωθεί σε πενταμελείς ομάδες που συγκροτήθηκαν την τελευταία στιγμή. Αλλά στο αεροσκάφος της πτήσης 93 που εξερράγη στην Πενσιλβάνια υπήρχαν μόνο τέσσερις τρομοκράτες. Ο πέμπτος, ο Ζακαρία Μουσάουι, είχε συλληφθεί λίγο πιο πριν λόγω, λήξης της άδειας παραμονής του. Οι υποτιθέμενοι αεροπειρατές είχαν αγοράσει εισιτήρια για τις πτήσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στο όνομά τους (όπως ανακοίνωσε το FBI), αλλά και για πτήσεις μετά την 11η Σεπτεμβρίου (όπως ανακοίνωσαν τα ΜΜΕ).

Οι υποτιθέμενοι αεροπειρατές κατάφεραν να αποφύγουν όλα τα συστήματα ασφαλείας και να επιβιβαστούν σε τέσσερις πτήσεις. Ο υποτιθέμενος αρχηγός των αεροπειρατών Άττα δεν πήρε την τσάντα του μαζί του στο αεροπλάνο (όπως ήταν φυσικό), αλλά την άφησε στο αεροδρόμιο. Στην τσάντα αυτή «είχε βάλει» ένα βίντεο σχετικά με την πτήση αεροπλάνου, μια στολή και τη διαθήκη του. Παράλληλα, άφησε την άδεια οδήγησης μέσα στο αυτοκίνητο που νοίκιασε. Τα ερωτήματα «εάν ενεργεί έτσι κάποιος που ξέρει ότι εκτελεί αποστολή αυτοκτονίας», «ποιος βρήκε αυτή την τσάντα» και «πώς διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για την τσάντα του Άττα», παραμένουν αναπάντητα.
Το FBI μέσα σε δύο μόλις μέρες κατάφερε να «εξακριβωθούν» τα στοιχεία των υποτιθέμενων αεροπειρατών, να «ανακαλυφθούν» σε χρόνο ρεκόρ τα εγκαταλειμμένα αυτοκίνητά τους και να «αποκτηθούν» φωτογραφίες τους, αλλά δεν κατάφερε να «ανακαλύψει» τι απέγιναν οι τουλάχιστον πέντε (5) αεροπειρατές που ζουν ακόμη. Αλλά, ατυχώς για την επίσημη εκδοχή στον κατάλογο των επιβατών-θυμάτων, που δημοσίευσαν οι δύο αεροπορικές εταιρείες (American Airlines και United Airlines) στις οποίες ανήκαν τα Μπόινγκ που υπέστησαν αεροπειρατεία, δεν υπάρχει ούτε ένας από τους 19 δήθεν αεροπειρατές που περιλαμβάνει ο κατάλογος που έδωσε στη δημοσιότητα το FBI.

Σε σχέση με τα ονόματα των 19 δήθεν αεροπειρατών που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του FBI (άνδρες 25-35 ετών, Άραβες και μουσουλμάνοι, στη συντριπτική πλειονότητά τους Σαουδάραβες): Η πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε ότι 4 απ’ αυτούς (ο Αμπντουλαζίζ Αλομαρί, ο Μοχάντ Αλσχεχρί, ο Σαλέμ Αλχαζμί και ο Σαέντ Αλγκχαμντί) χαίρουν άκρας υγείας και ζουν στις χώρες τους. Ο Ουαλίντ Μ. Αλσχεχρί, ο οποίος ζει σήμερα στην Καζαμπλάνκα και εργάζεται ως πιλότος στη Royal Air Maroc, έδωσε συνέντευξη στην αραβόφωνη εφημερίδα του Λονδίνου, Al-Qods al-Arabl. Ο πρίγκιπας Σαούντ αλ-Φεϊζάλ, υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, δήλωσε στον Τύπο: «Αποδείχθηκε ότι πέντε από τα άτομα που κατονομάζονται στον κατάλογο τον FBI δεν έχουν καμία σχέση με το συμβάν». Ενώ ο πρίγκιπας Ναγιέφ, υπουργός Εσωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, δήλωσε σε επίσημη αμερικανική αντιπροσωπεία: «Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι (οι 15 Σαουδάραβες υπήκοοι που κατηγορούνται από το FBΙ) συνδέονται με την 11η Σεπτεμβρίου. Δεν έχουμε λάβει τίποτε τέτοιο επί τον θέματος από τις Ηνωμένες Πολιτείες» [10].

Μαύρα Κουτιά και Συνομιλίες
Από τα τέσσερα μαύρα κουτιά των «καταληφθέντων» αεροπλάνων βρέθηκαν μόνο τα δύο (;) και δεν δημοσιοποιήθηκαν τα στοιχεία από τα μαύρα κουτιά που βρέθηκαν (;). Επιπλέον, σύμφωνα με το FBI, καταγράφονταν σε μαγνητοταινίες οι συνομιλίες του πληρώματος (μέσω ασυρμάτου) και οι επικοινωνίες των επιβατών με συγγενείς τους (μέσω τηλεφώνων). Αλλά το FBI αρνείται να προσδιορίσει πού βρίσκονται οι μαγνητοταινίες και να δημοσιεύσει το περιεχόμενό τους.

Το Πλήγμα στο Πεντάγωνο
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, το υπουργείο Άμυνας ανακοινώνει ότι «το Πεντάγωνο δέχτηκε επίθεση στις 9.38 το πρωί» χωρίς να κάνει λόγο για αεροπλάνο. Το Reuters φτάνει πρώτο επιτόπου και μεταδίδει ότι το Πεντάγωνο επλήγη από ένα ελικόπτερο που εξερράγη. Αυτό επιβεβαιώνει στο πρακτορείο Associated Press και ο Δημοκρατικός εμπειρογνώμονας Πωλ Μπεϊγκάλα. Λίγα λεπτά αργότερα, το υπουργείο Άμυνας διορθώνει την είδηση, ανακοινώνοντας ότι επρόκειτο για αεροπλάνο, πράγμα που πυροδοτεί το γαϊτανάκι των αντιφάσεων που ακολούθησε.

Και θα χρειαστούν πολλές ώρες μέχρις ότου ο αρχηγός του γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Ρίτσαρντ Μάγιερς, δηλώσει ότι το «αεροπλάνο-αυτόχειρας» ήταν το Μπόινγκ 757-200 της πτήσης 77 της American Airlines από Ντάλας προς Λος Άντζελες, του οποίου τα ίχνη έχασε ο πύργος ελέγχου στις 08.55.
Ο Τύπος κρατιέται μακριά από τον τόπο του δράματος. Αλλά το Associated Press κατορθώνει να πάρει φωτογραφίες από την άφιξη των πυροσβεστών, τραβηγμένες από έναν ιδιώτη που βρίσκεται σε γειτονικό κτίριο. Το σοκ είναι ισχυρό: ο πιο ισχυρός στρατός του κόσμου δεν στάθηκε ικανός να προστατεύσει την ίδια του την έδρα και υπέστη βαρύτατες απώλειες. Οι ΗΠΑ, που θεωρούνταν ανίκητες, αποδεικνύονται ευάλωτες ακόμη και στο ίδιο τους το έδαφος.
Η επίσημη εκδοχή προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Σύμφωνα μ’ αυτήν:

1) Το σύστημα των στρατιωτικών ραντάρ των ΗΠΑ στάθηκε ανίκανο να εντοπίσει σε μία ζώνη ακτίνας μερικών δεκάδων χιλιομέτρων ένα αεροπλάνο Μπόινγκ 757-200 (που μπορεί να μεταφέρει 239 επιβάτες, με μήκος 47,3 μέτρα και άνοιγμα φτερών 38 μέτρα που πλήρως εφοδιασμένο με καύσιμα ζυγίζει 115 τόνους και μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 900 χμ./ώρα).

2) Ο αντιαεροπορικός μηχανισμός (που ελέγχεται από την προεδρική βάση του Σεντ Άντριου, όπου σταθμεύουν επί μονίμου βάσεως δυο μοίρες με τα άκρως ευκίνητα και ταχύτατα αεροσκάφη F-16 και F/A-18) δεν μπόρεσε να ελέγξει το δυσκίνητο Μπόινγκ.

3) Το Μπόινγκ παραπλάνησε τους διώκτες του, υπερκέρασε την πιο εξελιγμένη αντιαεροπορική άμυνα του κόσμου και «έπεσε» στο Πεντάγωνο, σκοτώνοντας 125 άτομα.

4) Το Μπόινγκ δεν έπεσε στην επιφάνεια της οροφής του κτιρίου (117.359 τ.μ.) όπου θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρότατες ζημιές (δεδομένου ότι σ’ αυτό εργάζονται 20.000 άνθρωποι), αλλά χτύπησε μια μικρή πρόσοψη του κτιρίου (με ύψος μόνο 24 μέτρα) στην οποία δεν εργαζόταν κανείς, γιατί ήταν υπό επισκευή.

5) Το Μπόινγκ, αν και έχει ύψος 30 μέτρα (δηλαδή το αντίστοιχο τριών ορόφων), χτύπησε την πρόσοψη του κτιρίου μόνο στο ύψος του ισογείου και του πρώτου ορόφου, χωρίς να προκαλέσει ζημιές στο προαύλιο με τη χλόη, στον τοίχο, στον χώρο στάθμευσης ή στο ελικοδρόμιο του πενταγώνου.

6) Κανένα ίχνος πρόσκρουσης δεν είναι ορατό.

7) Δεν υπάρχει κανένα ίχνος των φτερών, της ατράκτου, των μηχανών. Κανείς δεν είδε το παραμικρό κομμάτι του αεροπλάνου, ούτε καν το σύστημα προσγείωσης.

8) Δεν βρέθηκε κανένα υπόλειμμα από τους 64 επιβάτες του αεροπλάνου ή τις αποσκευές τους.

9) Δεν υπάρχει καμιά φωτογραφία ή βίντεο από το «κτύπημα» στο Πεντάγωνο, με υπολείμματα ή συντρίμμια του αεροπλάνου.

10) Οι κάμερες της βίντεο-επιτήρησης του χώρου στάθμευσης του Πενταγώνου δεν είδαν το Μπόινγκ, σε καμιά στιγμή και σε κανένα σημείο.

Green Coffee
Ο συνδυασμός των στοιχείων 1-3 (που είναι εμφανώς ανεκδοτολογικά) με τα στοιχεία 4-10 (που είναι απολύτως απίθανα) οδηγεί απλώς στο συμπέρασμα ότι κανένα αεροπλάνο δεν έπληξε το Πεντάγωνο.

Όπως θέτει το ζήτημα ο ερευνητής Thierry Meyssan στην άκρως ενδιαφέρουσα μελέτη του 11 Σεπτεμβρίου 2001: Η Τρομακτική Απάτη (Γραφές, Αθήνα, 2002): «Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ένα Μπόινγκ υπό τον έλεγχο υποτιθέμενων αεροπειρατών αλλάζει πορεία, προσπερνά τα F-16 που σηκώθηκαν προς καταδίωξή του, ξεγελά το σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας της Ουάσιγκτον, χτυπά όχι την οροφή αλλά ένα μικρό μέρος της πρόσοψης του ισογείου του Πενταγώνου και τα καύσιμα που είναι αποθηκευμένα στα φτερά του ανεφλέγησαν μόνο για όσο χρειάστηκε να ξεσπάσει μια μικρή πυρκαγιά στο κτίριο και διαμόρφωσε ένα σκηνικό όπου δεν υπάρχει κανένα ίχνος ή υπόλειμμα ή συντρίμμι αεροπλάνου.

Είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα παραμύθι που κατασκευάστηκε προοδευτικά: Στο αρχικό ανακοινωθέν του Πενταγώνου δεν υπήρχε θέμα Μπόινγκ (η θεωρία του «αεροπλάνου-καμικάζι» εμφανίστηκε μισή ώρα αργότερα), όπως δεν υπήρξε θέμα καταδιωκτικών που δήθεν επεχείρησαν να αναχαιτίσουν το αεροσκάφος-φάντασμα (η θεωρία αυτή εμφανίστηκε δυο μέρες).

Το μόνο αδιάψευστο γεγονός είναι ότι 125 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Πεντάγωνο και ότι ένα αεροπλάνο που μετέφερε 64 επιβάτες εξαφανίστηκε. Εξ ου και τα αμείλικτα ερωτήματα: «Ποια είναι η αιτία της έκρηξης που έπληξε το Πεντάγωνο; Τι έγινε η πτήση 77 της American Airlines; Οι επιβάτες σκοτώθηκαν; Αν ναι, ποιος τους σκότωσε και γιατί; Αν όχι, πού βρίσκονται;»

Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ, που διέθετε εμπιστευτικές πληροφορίες για την προετοιμασία της επίθεσης, τις οποίες είχε διαβιβάσει πολλές εβδομάδες πριν στην αμερικανική κυβέρνηση, όταν ρωτήθηκε σχετικά από το CNN στις 15 Σεπτεμβρίου 2001: «Αυτοί που το έκαναν θα πρέπει να είχαν πετάξει για καιρό πάνω από την περιοχή αυτή. Για παράδειγμα, το Πεντάγωνο δεν είναι πολύ ψηλό. Ένας πιλότος, για να πέσει κατευθείαν πάνω στο Πεντάγωνο μ’ αυτό τον τρόπο, θα πρέπει να είχε πετάξει επί μακρόν πάνω από αυτή ζώνη, ώστε να μάθει τα εμπόδια που θα συναντούσε πετώντας σε πολύ χαμηλό ύψος μ’ ένα τεράστιο εμπορικό αεροπλάνο, πριν φτάσει να χτυπήσει το Πεντάγωνο σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο. Κάποιος τα μελέτησε αυτά πολύ καλά, κάποιος πέταγε πολύν καιρό πάνω απ’ αυτή τη ζώνη. Ειλικρινά, δεν θα ήθελα να βγάλω βεβιασμένα συμπεράσματα. Θυμηθείτε την Οκλαχόμα …»

11/09/ 2001 Η Ασύλληπτη Απάτη! ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΝΕΒΗ!!! – Εικόνα3Τα «Μεθεόρτια» Στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, το αμερικανικό Κογκρέσο εξουσιοδοτεί χωρίς συζήτηση ομοφώνως (με εξαίρεση μια αρνητική ψήφο της βουλευτού των Δημοκρατικών Μπάρμπαρα Λη) τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους να καταφύγει στην «αναγκαία και αρμόζουσα χρήση βίας εναντίον κάθε κράτους, οργάνωσης ή ατόμου που κρίθηκε ότι προετοίμασε, διέταξε, εκτέλεσε ή διευκόλυνε τις τρομοκρατικές επιθέσεις που εκδηλώθηκαν την 11η Σε­πτεμβρίου 2001, ή φιλοξενεί τέτοιες οργανώσεις ή τέτοια άτομα, προκειμένου να αποτρέψει κάθε μελλοντική ενέργεια της διεθνούς τρομοκρατίας εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών από τέτοια κράτη, οργανώσεις ή άτομα» [11].
Την μεθεπομένη ο Μπους αναγγέλλει τη σύσταση ενός υπουργικού γραφείου αντι-τρομο-κρατικής ασφάλειας (Office of Homeland Security), που υπάγεται στην αρμοδιότητά του, για «να διευθύνει, να επιβλέπει και να συντονίζει μια συνολική εθνική στρατηγική για την υπεράσπιση της χώρας μας από την τρομοκρατία και την αντίδραση σε κάθε πιθανή επίθεση».

Στις 5 Οκτωβρίου, ο πρόεδρος Μπους, κατά παράβαση του Συντάγματος, διατάσσει πολλά μέλη της κυβέρνησής του να μην παρέχουν πλέον πληροφόρηση στα μέλη του κοινοβουλίου και στον τύπο. «Η Πράβντα και η Ιζβέστια στην πρώην Σοβιετική Ένωση θα δυσκολεύονταν να ξεπεράσουν τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης στην υποδούλωσή τους στην επίσημη γραμμή» σχολιάζει ο Έντουαρτ Χέρμαν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια [12].
Λίγο αργότερα, το Κογκρέσο υιοθετεί τον νόμο Uniting and Strengthening America by Providing Appropriate Tools Required to Intercept and Obstruct Terrorism Act (του οποίου το ακρωνύμιο είναι USA PATRIOT Act) [13], ο οποίος περιστέλλει βασικές ελευθερίες για μια περίοδο 4 ετών, κάνει μια εξαιρετικά διευρυμένη ερμηνεία της καταστολής των «τρομοκρατών και όσων τους υποστηρίζουν» και θεσπίζει ότι σε περιπτώσεις υποβολής σε ανάκριση (για κάτι που μπορεί να μην έχει αναγκαστικά σχέση με την υποψία περί τρομοκρατίας), οι ύποπτοι μπορούν να κρατούνται σε μυστική τοποθεσία για μια περίοδο 6 μηνών, διάστημα που μπορεί να ανανεωθεί απεριόριστα, εάν ο υπουργός Δικαιοσύνης εκτιμά ότι η απελευθέρωσή τους «θα απειλούσε την εθνική ασφάλεια ή την ασφάλεια της κοινωνίας ή ενός ατόμου».

Στις 13 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος Μπους αποφασίζει πως οι ξένοι «που είναι ύποπτοι για τρομοκρατία» δεν θα δικάζονται από ομοσπονδιακά δικαστήρια ούτε από στρατοδικεία, αλλά από στρατιωτικές επιτροπές [14]. Η συγκρότηση των επιτροπών αυτών θα ανήκει στη διακριτική εξουσία του υπουργού Άμυνας και θα καταρτίσουν οι ίδιες τον δικό τους Κώδικα δικονομίας. Οι συνεδριάσεις θα πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών. Οι «στρατιωτικοί εισαγγελείς» δεν θα υποχρεούνται να κοινοποιούν στους κατηγορουμένους και στους συνηγόρους τους τις «αποδείξεις» που διαθέτουν. Οι επιτροπές θα παίρνουν τις αποφάσεις τους με πλειοψηφία δυο τρίτων (και όχι με ομοφωνία, όπως καθορίζεται από τους διεθνείς εγκληματολογικούς κώδικες). Παράλληλα, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δίνει εντολή στους συμμάχους, μέσω του ΟΗΕ, να υιοθετήσουν παρόμοιες νομοθεσίες και 55 χώρες μεταγράφουν στο εσωτερικό τους δίκαιο ορισμένες διατάξεις του USA PATRIOT Act. Όλα αυτά συνιστούν το λιγότερο μια ριζική αναθεώρηση της αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και θεσμοποιούν τη χειραγώγηση τους από τους στρατιωτικούς και τις υπηρεσίες πληροφοριών [15].

@ Ο Κλεάνθης Γρίβας (γεν. 1944) είναι ψυχίατρος-νευρολόγος, Διδάκτωρ ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, με σπουδές στην Κοινωνιολογία. Υπήρξε συνεργάτης πολλών εφημερίδων και περιοδικών Από το 2004 είναι βασικός συνεργάτης και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού ΖΕΝΙΘ. Συντάκτης της Έκθεσης για τα Ναρκωτικά της Ειδικής Επιτροπής του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (1986) και συγγραφέας 19 βιβλίων με θέμα τη δημόσια υγιεινή, την ψυχιατρική, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία και την ιστορία.
[1] Κοινοποιήθηκε με τα κωδικά στοιχεία FM 30-31,συνοδευόμενο από 3 παραρτήματα (FM 30-31 A, B και C). [2] Ο Westmorland ήταν τότε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και είχε διατελέσει αρχηγός των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.

[3] Το Εγχειρίδιο χαρακτηριζόταν «αυστηρά απόρρητο κατηγορίας ΙΙ», δηλαδή κατηγορίας που δεν υπόκειται σε αυτόματο αποχαρακτηρισμό μετά την πάροδο προκαθορισμένου χρονικού διαστήματος. Άρχισε να εφαρμόζεται για την αποσταθεροποίηση στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, αμέσως μετά την κοινοποίησή του (1970), αλλά η αναγωγή του σε «καθημερινή πρακτική» των μυστικών υπηρεσιών γίνεται κυρίως κατά την εποχή στην οποία αρχηγοί της CIA είναι ο Ούλιαμ Κόλμπι –έως το 1975– και ο Τζορτζ Μπους, ο 1976.

[4] Εγχειρίδιο: Γ) Μεθοδολογία [απο]σταθεροποιητικής δραστηριότητας (FM 30/31, Παράρτημα Β, κεφάλαιο 6)

[5] Οι οποίες αποδείχθηκαν, αξιοθρήνητα, ανίκανες να προλάβουν τόσο αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα όσο και όλα τα άλλα που προηγήθηκαν.

[6] Καθημερινή, 14/9/2001.

[7] «Διάχυτες υποψίες για τυφλοπόντικες εντός των τειχών», Καθημερινή, στις 14/9/2001, σ. 3. [8] William Safire, «Inside the Bunker», The New York Times, 13/9/2001 («Οι δράστες γνώριζαν τους κωδικούς αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας», Καθημερινή, 14/9/2001) [9] «Διάχυτες υποψίες», Καθημερινή, 14/9/2001, σ. 3 [10] Τζελ Ντάγκλας: «Saudi Minister Asserts That Bin Laden Is a «Tool» of AI Qaeda, Not a Mastermind» (Σαουδάραβας Υπουργός Υποστηρίζει ότι ο Μπιν Λάντεν είναι ‘Όργανο» της Αλ Κάιντα, Οχι ο Ηγέτης), WashingtonPost, 10/12/2001.

(http:’//www.washingtonpostcom).

[11] Συνημμένη Απόφαση 23 της Γερουσίας.

[12] Ολιβιέ Πασκάλ-Μουσλάρ: «Οι δημοσιογράφοι στη δοκιμασία της 11ης Σεπτεμβρίου»,Telerama, 30/1/2002.

[13] Nόμος για την ενότητα και την ισχύ της Αμερικής, με την παροχή των αναγκαίων μεσών για την αναχαίτιση και παρεμπόδιση της τρομοκρατίας. [14] President’s Military Order: Detention, Treatment and Trial of Certain Non-Citizens in War Against Terrorism, 13/11/2001 (Στρατιωτική Εντολή του Προέδρου: Κράτηση, Αντιμετώπιση και Εκδίκαση υποθέσεων συγκεκριμένων μη Αμερικανών πολιτών στον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας), 13/11/2001 (http://www.whitehouse.gov/news/releases/2001/ll/20011113-27.html).

[15] Μπράντλεϊ Γκράχαμ & Μπιλ Μίλερ: «Pentagon Debates Homeland Defense Role» (To Πεντάγωνο Συζητεί τον Ρόλο τον Γραφείου Άμυνας της Πατρίδας), Washington Post, 11 Φεβρουαρίου 2001 (http://www.washingtonpost.com).

Συνέχεια

Οι διεκδικήσεις των Κωνσταντινουπολιτών 50 χρόνια μετά


Μάθετε αν μπορείτε να διεκδικήσετε την περιουσία σας στην Πόλη!

To πολύ καλά οργανωμένο κτηματολόγιο της Πόλης αποτελεί ισχυρό όπλο για τους Ρωμιούς που διεκδικούν πίσω την περιουσία τους στην Τουρκία. Λάβετε υπόψιν σας επίσης, ότι δε χρειάζεται να έχετε στα χέρια σας τίτλους ιδιοκτησίας αν γνωρίζετε την ακριβή τοποθεσία του ακινήτου σας εφόσον μπορείτε να αποδείξετε ότι είστε ο νόμιμος κληρονόμος.

Του Κώστα Ράπτη, capital.gr

«Το 1964 δεν υπήρξε παρά μόνο ένας άγνωστος Τούρκος που μας υποστήριξε δημοσίως: είχε γράψει στην στήλη των αναγνωστών  της εφημερίδας   Hürriyet,  ότι αυτό που γίνεται εις βάρος των Ρωμιών είναι ένα αίσχος – για να δεχθεί οχετό υβρεολογίου από άλλους αναγνώστες και να υποχρεωθεί μετά λίγες μέρες να ανακαλέσει. Επίσης, μία φορά ο αριστερός δημοσιογράφος  Çetin Altan  έγραψε κατά τις καμπάνιας “Πολίτη, μίλα μόνο τούρκικα!”. Και μόνο αυτό δείχνει την τότε επικρατούσα ατμόσφαιρα.

Σήμερα, πάλι, είναι αρκετές δεκάδες χιλιάδες είναι αυτοί που σηκώνουν τη φωνή τους και μιλάνε». Πενήντα χρόνια ακριβώς μετά τις απελάσεις του 1964 που αποτέλεσαν το μοιραίο πλήγμα κατά της ελληνικής μειονότητας της Πόλης, ο πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών, καθηγητής Νικόλας Ουζούνογλου περιγράφει στο capital.gr, τις αλλαγές στην τουρκική κοινωνία που επιτρέπουν και στην ομογένεια μια περισσότερο αποφασιστική διεκδίκηση της επανόρθωσης των εις βάρος της αδικιών.

Το βασικό άρθρο του καταστατικού της Ομοσπονδίας, η οποία ιδρύθηκε το 2006, είναι απλό: στόχος είναι η συνέχιση και αναζωογόνηση της ελληνικής παρουσίας στην Πόλη, με βάση το καθεστώς της Συνθήκης της Λωζάνη. Η δε επιχειρηματολογία είναι σαφής: «Αυτά που συνέβησαν στην κοινότητά μας είναι προβλήματα που αντιμετωπίσθηκαν από πάρα πολλούς  πολίτες της Τουρκίας, στον βαθμό που το κράτος απείχε από τις αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου», όπως αναφέρει ο κ. Ουζούνογλου.

Η κύρια διεκδίκηση για τους απελαθέντες αφορά το περιουσιακό, όπου υφίστανται προσκόμματα ακόμη και μετά την κατάργηση του μυστικού διατάγματος του 1964, καθώς η Κωνσταντινούπολη και πολύ περισσότερο η Ίμβρος και η Τένεδος θεωρούνται παραμεθόριες περιοχές, όπου δεν επιτρέπεται η ιδιοκτησία γης από αλλοδαπούς ορισμένων κρατών και μεταξύ αυτών της Ελλάδος, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να είναι ευκολότερη λ.χ. η αγορά γης από Έλληνα υπήκοο στην Άγκυρα. Για δε τα κληρονομικά δικαιώματα, καταλυτική υπήρξε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για υπόθεση ελληνίδας κληρονόμου το 2009.

Επρόκειτο για Ελληνίδα υπήκοο η οποία υιοθετήθηκε τη δεκαετία του ‘50 από οικογένεια Ρωμιών Τούρκων υπηκόων, ιδιοκτητών δύο πολυκατοικιών στο Πέραν. Οι κληρονόμοι της μετά την άρση του διατάγματος προχώρησαν σε μεγάλο δικαστικό αγώνα ο οποίος κατέληξε στο Στρασβούργο όπου δικαιώθηκαν με αποζημίωση 5 εκατ. ευρώ.

Όμως ο μεγάλος όγκος των Κωνσταντινουπολιτών ήταν οι Τούρκοι υπήκοοι και εδώ η διεκδίκηση αφορά τη δυνατότητα της δεύτερης και τρίτης γενιάς να ανακτήσουν την τουρκική υπηκοότητα.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των αρρένων ομογενών που ήσαν νεώτεροι των 20 ετών κατά τη «μεγάλη έξοδο του 1964 ή γεννήθηκαν μετέπειτα στην Ελλάδα και αλλού έχασαν την τουρκική ιθαγένεια εφόσον δεν υπηρέτησαν στον τουρκικό στρατό. Το αποτέλεσμα είναι η πλειοψηφία των γεννηθέντων στην Πόλη ελληνορθοδόξων που διατηρούν την τουρκική υπηκοότητα να είναι γυναίκες προχωρημένης ηλικίας.

Εκτιμάται ότι σε όλο τον κόσμο ζουν περίπου 40.000 Ρωμιοί/ές τουρκικής υπηκοότητας και άλλοι 100.000 που την έχουν απολέσει. Επιπλέον, όσοι είχαν γεννηθεί από το 1963 έως το 1981 δεν μπορούσαν να πάρουν υπηκοότητα από την πλευρά της μητέρας. Αυτό ήρθη πρόσφατα, όπως και η σύνδεση της υπηκοότητας με την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς, ακόμη και αν είχε διαγραφεί, να αποκτήσει την υπηκοότητα μέσα σε δύο-τρεις μήνες, αφού υποβάλλει αίτηση στο αρμόδιο τουρκικό προξενείο.

Όμως για τους άνδρες εγείρεται το ζήτημα το αντισηκώματος της στρατιωτικής θητείας, διότι στην Τουρκία δεν υπάρχει όριο ηλικία στράτευσης και κανείς θεωρείται ανυπότακτος ακόμη και στην ηλικία των 70 ετών. «Ως ομοσπονδία» αναφέρει ο κ. Ουζούνογλου «ζητούμε ειδική ρύθμιση για τις περιπτώσεις όσων έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό ή εξαναγκάσθηκαν σε φυγή, διότι το αντισήκωμε των 6.000 ευρώ είναι πολύ υψηλό». Ούτως ή άλλως επιτρέπεται πλέον στην Τουρκία η διπλή υπηκοότητα και αναγνωρίζεται ως ισότιμη η θητεία στον ελληνικό στρατό (εφόσον πρόκειται για νατοϊκή χώρα).

Ο κύριος συνομιλητής για αυτά τα ζητήματα είναι το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. «Έχω δει τρεις φορές τον Ahmet Davutoğlu: προσπαθεί να δώσει την εικόνα ότι η χώρα του έχει αλλάξει ραγδαία και διορθώνει τα λάθη της και παροτρύνει και την Ελλάδα να κάνει το ίδιο. Αλλά όταν ερωτάται από πού και ως πού θέτει λ.χ. το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης ως διμερές, ουσιαστικά δεν απαντάει» μας αναφέρει ο κ. Ουζούνογλου. Και συμπληρώνει:

«Στο θέμα των υπηκοοτήτων υπάρχει πάντως μια ευκαμψία. Εμείς ζητάμε όμως οργανωμένη υποστήριξη για παλιννόστηση των Ρωμιών, όπως έκαναν από ηθική υποχρέωση οι Γερμανοί με τους Εβραίους. Έχουμε θέσει το ζήτημα και στην Ε.Ε. και αναμένουμε απαντήσεις. Διεκδικούμε επίσης την πολύτιμη βιβλιοθήκη του ονομαστού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως που κατασχέθηκε το 1925. Η τουρκική πλευρά δηλώνει ότι έχει αναθέσει το θέμα προς μελέτη».

Αν οι διεκδικήσεις αυτές ευοδωθούν, θα πρόκειται για σημαντική δικαίωση των ανθρώπων που έζησαν για δύο δεκαετίες απολύτως μετέωροι, αφού και η Ελλάδα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 αρνούνταν να τους προσφέρει υπηκοότητα, αλλά ακόμη και άδεια εργασίας.

capital.gr


.

Παρέμβαση με τίτλο «Η Αναμενόμενη Αποκατάσταση και Επανορθώσεις προς την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Τουρκίας στα 50 χρόνια των Μαζικών Απελάσεων των Μελών της » πραγματοποιήθηκε από τον αντιπρόσωπο της Οι.Ομ.Κω. το μέλος του Δ.Σ. κ. Νίκο Ζαχαριάδη κατά την διάρκεια της συνεδρίας «Τα δικαιώματα ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες» .

Στο κείμενο της παρέμβασης αφού τονίστηκαν οι κύριες φάσεις των διωγμών που εξασκήθηκαν από το Κράτος της Τουρκίας και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το 98% της Κοινότητας μας να εκπατριστεί με αποκορύφωμα τις Απελάσεις του 1964 ζητήθηκε η εφαρμογή των αρχών του Ψηφίσματος 60/147 της Γ.Σ. του Ο.Η.Ε. για τα μέτρα απο- κατάστασης και θεραπείας των συνεπειών διωγμών αυτών.

Τα μέτρα αυτά που έχουν ήδη προταθεί προς την Τουρκική Κυβέρνηση αφορούν:

(α) την χρηματοδότηση από το Κράτος της Τουρκίας ειδικού προ- γράμματος που θα υποστηρίξει την παλιννόστηση της νέας γενιάς Κωνσταντινουπολιτών,

(β) την αποκατάσταση χωρίς εμπόδια των υπηκοοτήτων,

(γ) την απόδοση των κατασχεθέντων περιουσιών από τα ευαγή ιδρύματα της Ομογένειας,

(δ) τον σεβασμό των θρησκευ- τικών και πολιτισμικών ελευθεριών με την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και την επιστροφή των Αρχείων και Βι- βλίων του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως.

Παιδί γκέϊ γονιών προειδοποιεί…- To «δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου» εναντίον του δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης κι ανάπτυξης της προσωπικότητας!


Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά: Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα

της Dawn Stefanowicz

”Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.

Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.

Έχουμε μεγάλη συμπόνια για τους ανθρώπους που αγωνίζονται με τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου τους, όχι έχθρα. Και εμείς αγαπάμε τους γονείς μας. Ωστόσο, όταν λέμε στο κοινό τις ιστορίες μας, αντιμετωπίζουμε συχνά εξοστρακισμό, φίμωση, και απειλές.

Θέλω να προειδοποιήσω την Αμερική να περιμένει σοβαρή διάβρωση των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας αν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ υποχρεώσει τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου. Οι συνέπειες διαδραματίζονται στον Καναδά για δέκα χρόνια τώρα, και είναι πραγματικά οργουελιανές στη φύση και την έκταση.

Τα μαθήματα του Καναδά

Στον Καναδά, οι ελευθερίες του λόγου, του τύπου, της θρησκείας, και του συνεταιρίζεσθαι, υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης από την κυβέρνηση. Η συζήτηση για τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου, που λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσε να έχει νομική υπόσταση στον Καναδά σήμερα. Λόγω των νομικών περιορισμών σχετικά με την ομιλία, αν πουν ή γράψουν οτιδήποτε θεωρείται «ομοφοβικό» (συμπεριλαμβανομένων, εξ ορισμού, οτιδήποτε αμφισβητεί τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου), θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πειθαρχία, τη λήξη της εργασίας, ή δίωξη από την κυβέρνηση.

Γιατί η αστυνομία διώκει την ομιλία υπό το πρόσχημα της εξάλειψης της “ρητορικής μίσους” όταν υπάρχουν υφιστάμενα ένδικα μέσα και ποινική προστασία από τη συκοφαντία, τη δυσφήμιση, τις απειλές και την επίθεση, που ισχύουν εξίσου για όλους τους Αμερικανούς; Πολιτικές μίσους-εγκλήματος που χρησιμοποιούν τους όρους “γενετήσιου προσανατολισμού” και “ταυτότητας φύλου” δημιουργούν άνισες προστασίες στο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο προστατευόμενες ομάδες λαμβάνουν μεγαλύτερη νομική προστασία από ό, τι άλλες ομάδες.

Έχοντας δει πώς η υστερία του όχλου στην Ιντιάνα προκάλεσε το νομοθέτη να κάνει πίσω σε μια Αποκατάσταση Πράξης Θρησκευτικής Ελευθερίας, πολλοί Αμερικανοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάποιοι ακτιβιστές της Αριστεράς θέλουν να εγκαινιάσουν τον κρατικό έλεγχο πάνω σε κάθε ίδρυμα και ελευθερία. Σε αυτό το σχήμα, η προσωπική αυτονομία και η ελευθερία της έκφρασης δεν γίνονται τίποτα περισσότερο από οράματα, και τα παιδιά γίνονται εμπορεύματα.

Τα παιδιά δεν είναι εμπορεύματα που μπορούν να διαχωριστούν δικαιολογημένα από τους φυσικούς τους γεννήτορες και αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ μη συνδεδεμένων ενηλίκων. Τα παιδιά οικογενειών του ίδιου φύλου θα αρνηθούν πολλές φορές τη θλίψη τους και προσποιούνται ότι δεν τους λείπει ένας βιολογικός γονέας, νιώθουν πιεσμένα να μιλούν θετικά λόγω της πολιτικής γύρω από τα ομοφυλόφιλα νοικοκυριά. Ωστόσο, όταν τα παιδιά χάνουν οποιονδήποτε από τους βιολογικούς γονείς τους λόγω θανάτου, διαζυγίου, υιοθεσίας ή τεχνολογίας τεχνητής γονιμοποίησης, βιώνουν ένα οδυνηρό κενό. Είναι το ίδιο για μας, όταν ο γκέι γονιός μας φέρνει τον/την σύντροφο του ιδίου φύλου στη ζωή μας. Ο σύντροφός τους δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τον χαμένο βιολογικό μας γονέα.

Το κράτος ως τελικός κριτής της Γονεϊκότητας

Ξανά και ξανά, μας λένε ότι “το να επιτραπεί στα ζευγάρια του ιδίου φύλου η πρόσβαση στο χαρακτηρισμό του γάμου δεν θα στερήσει από κανέναν οποιαδήποτε δικαιώματα.” Αυτό είναι ψέμα.

Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε στον Καναδά το 2005, η ανατροφή των παιδιών αμέσως επαναπροσδιορίστηκε. Ο νόμος του Καναδά για τον γκέι γάμο, Bill C-38, περιελάμβανε μια διάταξη για να διαγραφεί ο όρος «φυσικός γονέας» και να αντικατασταθεί σε όλους τους τομείς με το ουδέτερο φύλου “νόμιμος γονέας” στον ομοσπονδιακό νόμο. Τώρα όλα τα παιδιά έχουν μόνο «νόμιμους γονείς», όπως ορίζεται από το κράτος. Διαγράφοντας νομικά τη βιολογική γονεϊκότητα με αυτόν τον τρόπο, το κράτος αγνοεί το βασικότερο δικαίωμα των παιδιών: την αμετάβλητη, την εγγενή τους λαχτάρα να γνωρίζουν και να ανατραφούν από τους δικούς τους βιολογικούς γονείς.

Οι μητέρες και οι πατέρες φέρουν μοναδικά και συμπληρωματικά δώρα στα παιδιά τους. Σε αντίθεση με τη λογική του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου, το φύλο των γονέων έχει σημασία για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πλειοψηφία των φυλακισμένων ανδρών δεν είχαν πατέρες στο σπίτι. Οι πατέρες από τη φύση τους ασφαλίζουν την ταυτότητά τους, ενσταλάζουν την κατεύθυνση, παρέχουν την πειθαρχία, τα όρια, και την ανάληψη κινδύνων στις περιπέτειες, και δίνουν δια βίου παραδείγματα για τα παιδιά. Αλλά οι πατέρες δεν μπορούν να γαλουχήσουν τα παιδιά στη μήτρα ή να γεννήσουν και να θηλάζουν τα μωρά τους. Οι μητέρες γαλουχούν τα παιδιά με μοναδικούς και ευεργετικούς τρόπους που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους πατέρες.

Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας πυραύλων για να γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά, ψυχολογικά, ορμονικά, και νευρολογικά διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτές οι μοναδικές διαφορές παρέχουν δια βίου οφέλη για τα παιδιά που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους “νομικούς” γονείς ιδίου φύλου παίζοντας διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων ή επιχειρώντας να υποκαταστήσουν το χαμένο αρσενικό ή θηλυκό πρότυπο στο σπίτι.

Στην πραγματικότητα, ο γάμος του ιδίου φύλου όχι μόνο στερεί τα παιδιά των δικών τους δικαιωμάτων στη φυσική συγγένεια, αλλά δίνει στο κράτος την εξουσία να παρακάμψει την αυτονομία των βιολογικών γονέων, πράγμα που σημαίνει ότι τα δικαιώματα των γονιών σφετερίζονται από την κυβέρνηση.

Έρχονται Δικαστήρια μίσους

Στον Καναδά, θεωρείται διάκριση να πείς ότι ο γάμος είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας ή ότι κάθε παιδί θα πρέπει να γνωρίζει και να ανατρέφεται από τους βιολογικούς παντρεμένους γονείς του. Δεν είναι μόνο πολιτικά μη ορθό στον Καναδά να το πείτε. Μπορεί να επιβαρυνθείτε με δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε νομικά έξοδα, πρόστιμα, και να αναγκαστείτε να πάρετε εκπαίδευση ευαισθησίας.

Όποιος προσβάλλεται από κάτι που έχετε πει ή γράψει μπορεί να κάνει μια καταγγελία στα Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στον Καναδά, οι οργανώσεις αυτές αστυνομεύουν την ομιλία, τιμωρούν τους πολίτες για οποιαδήποτε έκφραση θεωρείται ότι έρχεται σε αντίθεση με την ιδιαίτερη σεξουαλική συμπεριφορά ή προστατευμένες ομάδες που προσδιορίζονται βάση του «γενετήσιου προσανατολισμού». Χρειάζεται μόνο ένα παράπονο εναντίον ενός προσώπου για να έρθει ενώπιον του δικαστηρίου, που θα κοστίσει στον κατηγορούμενο δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε ιδιωτικές κατοικίες και να απομακρύνουν όλα τα αντικείμενα χρήσιμα για τις έρευνές τους, ελέγχοντας για ομιλία μίσους.

Ο ενάγων που κάνει την καταγγελία έχει όλα τα νομικά του έξοδα πληρωμένα από την κυβέρνηση. Όχι όμως ο εναγόμενος. Ακόμη και αν ο κατηγορούμενος κριθεί αθώος, δεν μπορεί να ανακτήσει τα δικαστικά του έξοδα. Αν βρεθεί ένοχος, πρέπει να πληρώσει πρόστιμα στο πρόσωπο (-α) που έφερε στο προσκήνιο την καταγγελία.

Αν οι πεποιθήσεις σας, οι αξίες και οι πολιτικές σας απόψεις είναι διαφορετικές από το κράτος, κινδυνεύετε να χάσετε την επαγγελματική σας άδεια, τη δουλειά ή επιχείρηση, και ακόμη και τα παιδιά σας. Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε περαιτέρω από την σέκτα Lev Tahor, μια ορθόδοξη εβραϊκή σέκτα. Πολλά μέλη της, τα οποία είχαν εμπλακεί σε μια πικρή μάχη επιμέλειας με τις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού, άρχισαν να φεύγουν από το Chatham του Οντάριο για τη Γουατεμάλα τον Μάρτιο του 2014, για να ξεφύγουν από τη δίωξη για τη θρησκευτική τους πίστη, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές του ομόσπονδου κράτους για τη θρησκευτική εκπαίδευση. Από τα διακόσια μέλη της σέκτας, μόνο μισή ντουζίνα οικογένειες παραμένουν στο Chatham.

Οι γονείς μπορούν να περιμένουν την κρατική παρέμβαση όταν πρόκειται για τις ηθικές αξίες, την ανατροφή των παιδιών και την εκπαίδευση, και όχι μόνο στο σχολείο. Το κράτος έχει πρόσβαση στο σπίτι σας για να σας επιβλέπει ως γονέα, να κρίνει την καταλληλότητά σας. Και αν στο κράτος δεν αρέσει αυτό που διδάσκετε στα παιδιά σας, το κράτος θα προσπαθήσει να τα πάρει από το σπίτι σας.

Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν σχόλια στα κοινωνικά τους δίκτυα, να γράφουν επιστολές προς τους συντάκτες, να συζητούν δημόσια, ή να ψηφίζουν σύμφωνα με τη δική τους συνείδηση στον δικό τους χρόνο. Μπορούν να είναι πειθαρχημένοι ή να χάσουν κάθε πιθανότητα θητείας. Μπορεί να απαιτηθούν από την ιδιοτροπία ενός γραφειοκράτη να παρακολουθήσουν μαθήματα επανεκπαίδευσης και κατάρτισης ευαισθησίας ή να απολυθούν επειδή σκεφτηκαν πολιτικά μη ορθές σκέψεις.

Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου δημιουργήθηκε στον Καναδά, η ουδέτερη γλώσσα από άποψη φύλου κατέστη νομική εντολή. Το νέο λεξιλόγιο (Newspeak) διακηρύσσει ότι αποτελεί δυσμενή διάκριση να υποθέσεις ότι ένα ανθρώπινο ον είναι αρσενικό ή θηλυκό, ή ετεροφυλόφιλο. Έτσι, για να είμαι περιεκτική, ειδική γλώσσα χωρίς φύλο χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κυβέρνηση, τους χώρους εργασίας, και κυρίως τα σχολεία, για να αποφευχθεί να εμφανίζεται αδαής, ομοφοβική ή ότι κάνει διακρίσεις. Ένα ειδικό πρόγραμμα σπουδών χρησιμοποιείται σε πολλά σχολεία για να διδάξει στους μαθητές πώς να χρησιμοποιούν την κατάλληλη γλώσσα ουδέτερη από άποψη φύλου. Εν αγνοία πολλών γονιών, η χρήση των όρων των δύο φύλων για να περιγράψουν τον άντρα και τη γυναίκα, τον πατέρα και τη μητέρα, την Ημέρα της Μητέρας και την Ημέρα του Πατέρα, και «αυτόν» και «αυτήν», σταδιακά εξαλείφονται στα σχολεία του Καναδά.

Τι είναι πιο σημαντικό: Η σεξουαλική αυτονομία ή η Πρώτη Τροπολογία;

Πρόσφατα, ένας Αμερικανός καθηγητής που έδωσε ανώνυμα συνέντευξη στην American Conservative αμφισβήτησε το κατά πόσον η σεξουαλική αυτονομία πρόκειται να σας κοστίσει τις ελευθερίες σας: “Είμαστε τώρα στο σημείο, είπε, στο οποίο είναι θεμιτό να ρωτήσω αν η σεξουαλική αυτονομία είναι πιο σημαντική από ό, τι η Πρώτη Τροπολογία;”

Σύμφωνα με τον Καναδικό Χάρτη Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, οι Καναδοί έπρεπε να έχουν εγγυημένα: (1) την ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας (2) την ελευθερία της σκέψης, της πεποίθησης, της άποψης, και της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του Τύπου και των άλλων μέσων επικοινωνίας (3) την ελευθερία του συνέρχεσθαι ειρηνικώς, και (4) την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι ελευθερίες έχουν περιοριστεί με τη νομιμοποίηση του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου.

Σχεδιαστές γάμου, ενοικιαστές αιθουσών, ιδιοκτήτες ‘bed and breakfast’, ανθοπωλεία, φωτογράφοι και αρτοποιοί, έχουν ήδη δει τις ελευθερίες τους να διαβρώνονται, τα δικαιώματα συνείδησης να αγνοούνται, και οι θρησκευτικές ελευθερίες να ποδοπατούνται στον Καναδά. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο για τη βιομηχανία του γάμου. Οποιοσδήποτε κατέχει μια επιχείρηση μπορεί νόμιμα να μην επιτρέψει στη συνείδησή του να ενημερώσει για επιχειρηματικές πρακτικές ή αποφάσεις, αν οι αποφάσεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τους νόμους μη-διακρίσεων της κυβέρνησης για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Στο τέλος, αυτό σημαίνει ότι το κράτος υπαγορεύει ουσιαστικά το αν και πώς οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν.

Η ελευθερία να συγκεντρωθείς και να μιλήσεις ελεύθερα για το γάμο άνδρα-γυναίκας, την οικογένεια και την σεξουαλικότητα, είναι τώρα περιορισμένη. Οι περισσότερες θρησκευτικές κοινότητες έχουν γίνει «πολιτικά ορθές» για να αποφύγουν τα πρόστιμα και την απώλεια του κοινωφελούς στάτους. Τα καναδικά μέσα ενημέρωσης περιορίζονται από το καναδικό Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση και την Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (CRTC), η οποία είναι παρόμοια με την FCC. Αν το οτιδήποτε μέσο ενημέρωσης θεωρείται ότι εισάγει διακρίσεις, οι άδειες μετάδοσης μπορεί να ανακληθούν, και «φορείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα» μπορούν να χρεώνουν πρόστιμα και να περιορίσουν τις μελλοντικές μεταδόσεις στον αέρα.

Ένα παράδειγμα νόμιμου περιορισμού του λόγου σχετικά με την ομοφυλοφιλία στον Καναδά αφορά την περίπτωση του Bill Whatcott, ο οποίος συνελήφθη για ομιλία μίσους τον Απρίλη του 2014, μετά τη διανομή φυλλαδίων που ήταν ζωτικής σημασίας για την ομοφυλοφιλία. Είτε συμφωνείτε είτε όχι με αυτό που λέει, θα πρέπει να μείνετε κατάπληκτοι από αυτή την κατάσταση κυρώσεων-φίμωσης από το κράτος. Βιβλία, DVD, και άλλα υλικά μπορούν επίσης να κατασχεθούν στα καναδικά σύνορα, αν το υλικό τους θεωρηθεί «μισητό».

Οι Αμερικανοί πρέπει να προετοιμαστούν για το ίδιο είδος της εποπτείας της κοινωνίας στην Αμερική, αν οι κανόνες του Ανωτάτου Δικαστηρίου απαγορεύσουν το γάμο ως ένα θεσμό αρσενικού-θηλυκού. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύετε, η κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ρυθμίζει την ομιλία σας, τα κείμενά σας, τις ενώσεις σας, και ανεξαρτήτως από το αν μπορείτε να εκφράσετε ή όχι τη συνείδησή σας. Οι Αμερικανοί πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι το φινάλε για μερικούς στο κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων περιλαμβάνει την κεντρική κρατική εξουσία, και το τέλος των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας.”

Η Dawn Stefanowicz είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη ομιλήτρια και συγγραφέας. Είναι μέλος της Επιτροπής Μαρτυρίας του Ινστιτούτου Δικαιωμάτων του Παιδιού. Το βιβλίο της: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων, είναι διαθέσιμο στοhttp://www.dawnstefanowicz.org. Η Dawn, πλήρως απασχολούμενη λογίστρια με άδεια, είναι παντρεμένη και έχει δύο έφηβα παιδιά.

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ.


ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ

Στο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες οφειλέτες του ΟΑΕΕ, με τις δεσμεύσεις τραπεζικών τους λογαριασμών, έχει δώσει απάντηση το Συμβούλιο της Επικρατείας, χαρακτηρίζοντάς τες αντισυνταγματικές, με την 1260/2015 απόφασή του.
Συγκεκριμένα, η απόφαση ορίζει ότι «το μέτρο της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών και οποιουδήποτε είδους περιουσιακών στοιχείων, συνεπαγόμενο σοβαρή επέμβαση σε συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά του ελεγχόμενου προσώπου και ειδικότερα στα περιουσιακά δικαιώματα και την οικονομική και επαγγελματική ελευθερία του, αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1, 17 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 1 Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 (Α΄ 256). Και τούτο, διότι, αν και με το μέτρο αυτό εξυπηρετείται σκοπός δημοσίου συμφέροντος (δηλαδή η διατήρηση των περιουσιακών στοιχείων του ελεγχόμενου προσώπου για να είναι δυνατή η ικανοποίηση των αξιώσεων του Δημοσίου κατ’ αυτού σε περίπτωση διαπιστώσεως, βάσει του πορίσματος σχετικής έρευνας, της εκ μέρους του τελέσεως της πιθανολογηθείσας παραβάσεως, καθώς και η διασφάλιση των αναγκαίων στοιχείων για την έρευνα), εν τούτοις δεν διαγράφονται στον νόμο κατά τρόπο σαφή και αντικειμενικό οι προϋποθέσεις της δεσμεύσεως των περιουσιακών στοιχείων, αλλ’ αντιθέτως, με τη χρήση αόριστων εννοιών, καταλείπεται ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας στη Διοίκηση.  
Επιπλέον δε, παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, διότι δεν τίθεται από τον νόμο περιορισμός ως προς την έκταση των περιουσιακών στοιχείων, που επιτρέπεται να τίθενται υπό δέσμευση από τη Διοίκηση, ούτε, κυρίως, ως προς τη χρονική διάρκεια της δεσμεύσεως, ενώ δεν ρυθμίζεται ειδικότερα η διαδικασία της επιβολής και της άρσης της δεσμεύσεως των περιουσιακών στοιχείων, με πρόβλεψη διαδικαστικών εγγυήσεων ανάλογων προς τη σοβαρότητα του λαμβανόμενου μέτρου.»
Εικόνα

Αναρτήσεις επιλεγμένες βάσει ετικέταςΔημοσίευσηΕπαναφορά σε πρόχειροΔιαγραφή επιλεγμένων αναρτήσεων100 1-100 από 3071 Νεότερες αναρτήσεις1Παλαιότερες αναρτήσεις Τις θερμότερες ευχές μας, για υγεία, αγάπη, δημιουργικότητα κι ευδαιμονία!


884588_10208342054568328_2110719148490400467_o

Εικόνα

Οργανικότητα. Η συνειδητοποίηση της ενότητας, ως δρόμος μετάβασης από την ψευδαισθητική ατομικότητα, στην ουσιαστική συμμετοχική κοινωνία


Οργανικότητα. Η συνειδητοποίηση της ενότητας, ως δρόμος μετάβασης από την ψευδαισθητική ατομικότητα, στην ουσιαστική συμμετοχική κοινωνία

Οι Judas Priest στο εδώλιο


Οι Judas Priest στο δικαστήριοΟι Judas Priest στο δικαστήριο

Το 1990, το διάσημο χέβι – μέταλ συγκρότημα των Judas Priest σύρθηκε στα δικαστήρια. Οι γονείς δύο νεαρών, που αυτοκτόνησαν, θεώρησαν υπεύθυνη τη μουσική τους και υπέβαλαν αγωγή εναντίον τους. Ήταν η πρώτη δίκη του είδους στις ΗΠΑ (Vance vs Judas Priest) και προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Το ιστορικό της υπόθεσης ξεκινά την προπαραμονή των Χριστουγέννων (23 Δεκεμβρίου) του 1985. Έπειτα από κραιπάλη ωρών, με μπύρες, μαριχουάνα και μουσική χέβι-μέταλ, ο 20χρονος Τζέιμς Βανς και ο 18χρονος Ρέιμοντ Μπέλκναπ αποφασίζουν από κοινού να βάλουν τέρμα στη ζωή τους. Και οι δύο νεαροί ήταν παιδιά προβληματικών οικογενειών και είχαν περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια.

Ο Μπέλκναμπ πήρε μια πριονισμένη καραμπίνα από το σπίτι του και μαζί με τον Βανς πήγαν στο προαύλιο της εκκλησίας στην πόλη Σπαρκς της Νεβάδα για να πραγματώσουν το απονενοημένο διάβημά τους. Ο Μπέλκναμπ, χωρίς να χάσει χρόνο, έβαλε την καραμπίνα κάτω από το σαγόνι του και πάτησε τη σκανδάλη. Πέθανε ακαριαία. Ο Βανς, χωρίς καλά – καλά να συνειδητοποιήσει την κατάληξη του φίλου του, μάζεψε το ματωμένο όπλο και επανέλαβε μηχανικά την κίνηση του Μπέλκναμπ. Για καλή του τύχη επέζησε, βαρύτατα τραυματισμένος και με παραμορφωμένο πρόσωπο.

Όμως, τα επόμενα τρία χρόνια της ζωής του ήταν εφιαλτικά. Πέρασε 140 ώρες στο χειρουργείο, προκειμένου να αποκατασταθούν οι στοιχειώδεις λειτουργίες του οργανισμού του και ζούσε με διαρκείς πόνους. Ένα χρόνο μετά το συμβάν, ο Βανς έγραψε στη μητέρα του Μπέλκναπ, ότι το ποτό και το χέβι-μέταλ ευθύνονται για την απόφασή τους να αυτοκτονήσουν. Το 1988 έπεσε σε κώμα και τελικά πέθανε από υπερβολική δόση ηρεμιστικών χαπιών, αφήνοντας χωρίς πατέρα μια κορούλα μερικών μηνών.

Η κατάθεση του Ρομπ Χάλφορντ

Με βάση την επιστολή Βανς, οι γονείς των δύο παιδιών αποφάσισαν να κινηθούν δικαστικά εναντίον των Judas Priest και ανέθεσαν την υπόθεση σε δύο δικηγόρους. Αυτοί με τους τεχνικούς συμβούλους των οικογενειών μελέτησαν τον επίμαχο δίσκο «Stained Crass» των Judas Priest, που είχαν «λιώσει» οι δύο νεαροί στο πικάπ τους, προτού πάρουν την απόφαση να αυτοκτονήσουν. Στο τραγούδι «Better By You, Better Than Me» ανακάλυψαν υποσυνείδητα μηνύματα, όπως, «Let’s Be Dead» «Fuck the Lord» και «Do it». Ιδιαίτερα τη φράση «Do it» τη θεώρησαν προτροπή για αυτοκτονία. Βάσει αυτών των ευρημάτων αποφάσισαν να καταθέσουν το 1987 αγωγή αποζημίωσης ύψους 6,2 εκατομμυρίων δολαρίων κατά του συγκροτήματος και της δισκογραφικής τους εταιρείας CBS.Η υπόθεση ήχθη ενώπιον του δικαστή Τζέρι Ουάιτχεντ στο Ρίνο της Νεβάδα. Αυτός αποφάσισε να την παραπέμψει σε σώμα ενόρκων, αφού δεν έκανε δεκτό το αίτημα των εναγομένων να απορριφθεί η αγωγή, επειδή τα υποσυνείδητα μηνύματα, ακόμα και αν είναι αληθή, προστατεύονται από την Πρώτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος για την ελευθερία του λόγου. Η αγωγή εκδικάσθηκε, τελικά, στις αρχές Αυγούστου 1990 στο Ρίνο της Νεβάδα. Οι γονείς των δύο αυτόχειρων επανέλαβαν το επιχείρημα ότι ο θάνατος των παιδιών τους προκλήθηκε από τα μηνύματα που υπήρχαν κρυμμένα μέσα στο τραγούδι των Judas Priest. Η δικηγόρος του συγκροτήματος αντέτεινε ότι οι επίμαχες φράσεις σχηματίσθηκαν από τυχαίους συνδυασμούς ήχων και θορύβων και δεν τοποθετήθηκαν ηθελημένα από το συγκρότημα.

Ο τραγουδιστής των Judas Priest Ρομπ Χάλφορντ, που εξετάστηκε ως μάρτυρας, υποστήριξε ένα πειστικό επιχείρημα. Είπε στο δικαστήριο ότι αν το συγκρότημα επεδίωκε να περάσει κάποιο υποσυνείδητο μήνυμα αυτό θα ήταν του τύπου «Αγοράστε τους δίσκους μας» και όχι κάποιο που παρακινούσε τους φανς – πελάτες να αυτοκτονήσουν. Το δικαστήριο δέχθηκε ότι όντως υπήρξαν υποσυνείδητα μηνύματα στο τραγούδι «Better By You, Better Than Me», αλλά δεν ήταν ικανά να παρακινήσουν τα δύο παιδιά σε αυτοκτονία και απέρριψε την αγωγή.

Τη δεκαετία του ’90 το ροκ και το ραπ τέθηκαν στο στόχαστρο ανησυχούντων γονέων με επικεφαλής τη σύζυγο του Αμερικανού Αντιπροέδρου Αλ Γκορ, Τίπι Γκορ, επειδή πίστευαν ότι οι στίχοι των τραγουδιών τους μπορούσαν να βλάψουν τους ανηλίκους. Έτσι, οι δισκογραφικές εταιρείες αναγκάσθηκαν να τοποθετήσουν προειδοποιητικά αυτοκόλλητα σε πολλούς δίσκους ροκ και ραπ μουσικής.

Περί Πηγών…

Ο γνωστός σεφ Jamie Oliver απέδειξε στο δικαστήριο ότι τα McDonald’s δηλητηριάζουν τους πελάτες τους!


1948
Διατροφικό σκάνδαλο τεραστίου μεγέθους έφερε στο φως στην Αμερική ο γνωστός σεφ Jamie Oliver όταν διαπίστωσε πως στα χάμπουργκερ της αλυσίδας McDonald’s υπήρχε μια «ροζ βλέννα» («pink slime») ύποπτης προέλευσης.

Μετά από εργαστηριακές έρευνες δεν άργησε να αποδειχτεί πως αυτή η «ρόζ βλέννα» δεν ήταν τίποτε άλλο παρά διοξείδιο του αμμωνίου στο οποίο ξεπλένουν το μοσχαρίσιο λίπος. Η αποκάλυψη αυτή, εκτός του ότι έπεσε σαν κεραυνός στην διατροφικά κακομαθημένη αμερικανική κοινωνία, σήκωσε και θύελλα διαμαρτυριών τόσο από την επιστημονική κοινότητα όσο και από τους περισσότερο ευαισθητοποιημένους γύρω από τη διατροφή.

Κυριολεκτικά αποτροπιαστική είναι η εικόνα που έδωσε ο Jamie Oliver περιγράφοντας λίγο ως πολύ το χάμπουργκερ της γνωστής παγκόσμιας αλυσίδας: «Βασικά παίρνουμε ένα προϊόν το οποίο αρχικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια φτηνή σκυλοτροφή και προσθέτοντας αυτή την ουσία το δίνουμε σε ανθρώπους». Με την προσθήκη δηλαδή αυτής της ροζ βλέννας, του διοξειδίου του αμμωνίου, αυτή η «φτηνή σκυλοτροφή» απλώς μετατρέπεται σε βρώσιμη από τον άνθρωπο!».

 

1948-1Σε μια συνέντευξή του στην Daly Mail  ο Oliver έδειξε πως από λίπος, δέρμα, λίπος και εντόσθια μπορεί να γίνει ένα μπέργκερ.
Μετά αναρωτήθηκε γιατί ένας λογικός άνθρωπος να φάει κάτι τέτοιο.Μετά από αυτές τις κυριολεκτικά σοκαριστικές καταγγελίες του διάσημου σεφ, η McDonald’s αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να αλλάξει τη «συνταγή» της ενώ σε δήλωσή της δεσμεύτηκε να μην ξαναχρησιμοποιήσει την εν λόγω ουσία και βρίσκοντας άλλο τρόπο (;) να «αναπληρώνει» το βοδινό κρέας των χάμπουργκερ που παρασκευάζει. Στην ίδια της ανακοίνωση η εταιρεία δήλωσε πως ποτέ δεν χρησιμοποίησε διοξείδιο του αμμωνίου στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιρλανδία, χωρίς όμως να διευκρινίζει ποια ακριβώς συνταγή χρησιμοποιεί σε όλες τις υπόλοιπες χώρες μηδέ εξαιρουμένης και της δικής μας.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το  Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, επιτρέπει τη χρήση του διοξειδίου του αμμωνίου στις τροφές και δεν είναι υποχρεωτική η ενημέρωση του καταναλωτή γι’ αυτό.

Σε μία συμβολική κίνηση, ο Παρασκευόπουλος καταργεί διάταξη για ασέλγεια παρά φύση μεταξύ αρρένων


Σύμφωνα με πληροφορίες του News247, ο υπουργός Δικαιοσύνης θα κάνει δεκτή την τροπολογία πέντε βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στο σύμφωνο συμβίωσης για κατάργηση του άρθρου 347 του Ποινικού Κώδικα

Σε μία «συμβολική κίνηση», που στόχο έχει να «καταδικάσει τις διακρίσεις», ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος κάνει δεκτό το αίτημα για κατάργηση του άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο τιμωρεί την ασέλγεια παρά φύση (μεταξύ αρρένων).

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του News247, ο κ.Παρασκευόπουλος αναμένεται αύριο το πρωί να αποδεχτεί την κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου, όπως ζητείται με τροπολογία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του σχεδίου νόμου για το Σύμφωνο Συμβίωσης.

Η τροπολογία κατατέθηκε προ ημερών, κατά τη συζήτηση γύρω από το σύμφωνο συμβίωσης, από συνολικά πέντε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Β. Κατριβάνου, Κ. Δουζίνας, Αν. Καββαδία, Χρ. Καραγιαννίδης, Γ. Ψυχογιός), επισημαίνοντας ότι «η ύπαρξη της διάταξης αυτής στιγματίζει ποινικά μια κατηγορία ατόμων, ενώ διαιωνίζει και επιτείνει τις διακρίσεις και τον ρατσισμό σε βάρος τους».

Κατά το 347ΠΚ: «Η παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων που τελέστηκε: α. με κατάχρηση μιας σχέσης εξάρτησης που στηρίζεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία, β. από ενήλικο με αποπλάνηση προσώπου νεότερου από 17 ετών ή από κερδοσκοπία, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών».

Το σκεπτικό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητούν την κατάργηση της συγκεκριμένης διάταξης, είναι πως αντιμετωπίζει ξεχωριστά τις συγκεκριμένες πράξεις όταν αφορούν ομοφυλόφιλα άτομα παρόλο που υπάρχουν διατάξεις γενικότερες και άρα εισάγει διακρίσεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων, ενώ θέτει διαφορετικό όριο ηλικίας για τις ομοφυλοφιλικές και τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.

Οι βουλευτές υποστηρίζουν πως πρόκειται για «απαρχαιωμένη διάταξη, την κατάργηση της οποίας έχουν προτείνει με απόφασή της η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ήδη από το 2004 και με σχετική σύστασή της η Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ήδη από το 2005, ενώ συνιστά πάγιο αίτημα τόσο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας όσο και του συνόλου των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας».

Πράγματι, η ΕΕΔΑ στο πλαίσιο της δημοσίας διαβούλευσης του επίμαχου σχεδίου νόμου, έχει παρατηρήσει πως στο εν λόγω άρθρο «υπάρχει σαφής διακριτικής μεταχείριση έναντι της ανδρικής ομοφυλοφιλικής πορνείας, τη στιγμή που η ίδια πράξη στην περίπτωση ετεροφυλοφιλικών σχέσεων δεν συνιστά ποινικό αδίκημα».

Νομικοί κύκλοι υποστηρίζουν πως πράγματι η επίμαχη διάταξη του Ποινικού Κώδικα βρίσκεται σε αχρηστία, καθώς και ότι η πλειοψηφία των αδικημάτων που περιλαμβάνονται σε αυτή, προβλέπονται σε άλλα άρθρα του κώδικα. Συνιστούν ωστόσο προσοχή στον κίνδυνο να προκύψουν κενά, εφόσον μείνουν αξιόποινες πράξεις που δεν εμπίπτουν στο πλαίσιο κάποιο άρθρου.

πηγή φωτογραφίας: sooc

Το έγγραφο για την επιστροφή αποστράτων του 2010 και μετά στην υπηρεσία! Τι προβλέπει


21.12.2015 | 18:50

Image
Το τηλεοπτικό “προσκλητήριο” Καμμένου σ΄ όσους στρατιωτικούς αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το 2010 και μετά ,με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στην υπηρεσία,έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον.

Τα τηλέφωνα των Γενικών Επιτελείων “σπάνε” από την ημέρα που έκανε τη δήλωσε ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος και άπαντες οι ενδιαφερόμενοι ζητούν να μάθουν πως μπορούν να επιστρέψουν.

Έχουμε το έγγραφο που δίνει την απάντηση.

Όπως θα διαπιστώσετε υπάρχουν προϋποθέσεις. Διαβάστε τις γράφει:

Το ερώτημα όμως είναι ποιος θα κρίνει αν ένας απόστρατος έχει τις προϋποθέσεις που αναγράφονται; Τα Γενικά Επιτελεία, λένε οι πληροφορίες. Και ποιος θα διασφαλίσει ότι δεν θα κατορθώσουν να επανέλθουν και απόστρατοι που δεν έχουν τα σοβαρά προβλήματα που αναφέρονται; Και σ΄ αυτή τη περίπτωση ποιος θα δώσει απαντήσεις στους εν ενεργεία στρατιωτικούς που επέλεξαν να παραμείνουν στην υπηρεσία, ρισκάροντας ακόμη και το εφάπαξ τους;

Γιατί όσοι θα επανέλθουν τώρα στην ενέργεια,το εφάπαξ τους το έχουν εισπράξει. Επιπλέον επειδή δεν θα τους γίνονται κρατήσεις συνταξιοδοτικές θα υπάρξουν περιπτώσεις που θα λαμβανουν μισθό μεγαλύτερο από εν ενεργεία στρατιωτικούς που και τις περικοπές “έφαγαν” και εφάπαξ δεν ξέρουν αν και πόσο θα πάρουν.

Ένοχος ο Γ.Καρατζαφέρης για το πόθεν έσχες- Φυλάκιση 1 έτους με αναστολή και πρόστιμο 10.000 ευρώ


18:46
21/12/2015
 
 
Google +
 

Translate this page: EN FR DE ES RU AR

Ένοχο έκρινε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη για υποβολή ελλιπούς δήλωσης πόθεν έσχες κατ’εξακολούθηση (2010-201102012) επιβάλλοντάς του ποινή φυλάκισης 12 μηνών με 3ετή αναστολή και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ.

Το δικαστήριο απάλλαξε ωστόσο τον κ. Καρατζαφέρη από την κατηγορία της συμμετοχής του σε off-shore (Catalina και Homeric-απαγορεύεται με νόμο από το 2010) ενώ έκρινε ότι δεν προέκυψε πως κατείχε ακίνητο στις Βρυξέλλες. Επιπλέον τού αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.

Η εμπλοκή του Γ. Καρατζαφέρη με τις off shore ήρθε μέσα από την δικογραφία των εξοπλιστικών Super Puma. Ωστόσο, όπως προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ είχε δηλώσει στο πόθεν έσχες του από το 1994 έως το 1996 την επίμαχη off-shore, η οποία στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Sunshine, ενώ μετά έγινε λογαριασμός trust. Η περιουσία του trust όμως δεν είχε δηλωθεί στο πόθεν έσχες, από αμέλεια, όπως υποστηρίχθηκε της λογίστριας του, η οποία σήμερα δεν βρίσκεται εν ζωή.

«Λάθος μου που εμπιστεύτηκα τη λογίστρια»

«Το μειονέκτημά μου είναι ότι εμπιστεύτηκα ανθρώπους. Οπως την λογίστρια μου, αλλά και κάποιους ανθρώπους που με πρόδωσαν και έριξαν το κόμμα στο 3%… Που να ξέρω ότι η λογίστρια του κόμματος, η καθ’ όλα ειδική θα άφηνε όλα αυτά τα κενά… Είμαι καταπροσβεβλημένος, καταστεναχωρημένος , γιατί δεν ήθελα να αφήσω καμία σκιά στα εγγόνια μου» είπε στην απολογία του ο Γ. Καρατζαφέρης.

Αναφερόμενος στο ύψος του ποσού που είχε μαζευτεί στο trust, ο Γ. Καρατζαφέρης υποστήριξε ότι επρόκειτο για χρήματα από τους μισθούς του- οι οποιοι μάλιστα έφθαναν τις 20.000 ευρώ όταν ήταν ευρωβουλευτής, ενώ το ποσό του 1.650.000 ευρώ ήταν χρήματα που τού είχαν δώσει συνεργάτες και υποστηριχτές του ΛΑΟΣ, με την συμφωνία ότι θα τους έδινε μετοχές του Telecity, όταν θα έπαιρνε πανελλαδική άδεια.

«O κατηγορούμενος δήλωσε την Catalina. Δεν κρύφτηκε. Και τα χρήματα μπήκαν στην AlphaBank Λονδίνου. Δεν είχε πρόθεση να μη δηλώσει το περιεχόμενο της. Άλλωστε τότε, γιατί να δηλώνει την εταιρία;» είπε ο συνήγορος του Α. Βαρλάμης, ο οποίος ανέπτυξε μία σειρά νομικών επιχειρημάτων για τις off-shore και την έννοια του trust σε συνδυασμό με τους νόμους για το ποθεν έσχες.

Εισαγγελέας: Αγνοια νόμου από αρχηγό κόμματος, δεν νοείται

Νωρίτερα, η εισαγγελέας της έδρας, είχε ζητήσει την ενοχή του Γ. Καρατζαφέρη για ανακριβή δήλωση περιουσιακών στοιχείων και συμμετοχή σε εξωχώρια εταιρία (σ.σ στην Catalina) τονίζοντας ωστόσο ότι δεν προέκυψε η συμμετοχή του στην off-shore Homeric αλλά και ότι κατείχε ακίνητο στις Βρυξέλλες. Ωστόσο στην αγόρευσή της η εισαγγελέας ήταν κάθετη: Η περιουσία της εξωχώριας εταιρίας πέρασε σε ένα trust και το περιεχόμενό του, δηλαδή το καταπίστευμα αποτελεί περιουσία, η οποία έπρεπε να δηλωθεί.

«Τα χρήματα αποτελούν περιουσία που όφειλε ο κ. κατηγορούμενος να δηλώσει. Πόσο δε μάλλον όταν έχει δημιουργηθεί ένα portofolio ύψους 6.600.000 δολαρίων, είναι απορίας άξιον τι τον συμβούλευσε, όπως λέει, η λογίστρια του να κάνει. Αγνοια νόμου από βουλευτή, αρχηγό κόμματος και ευρωβουλευτή δεν νοείται».

– See more at: http://www.pronews.gr/portal/20151221/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%B7-1-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE#sthash.zc5gJL4H.dpuf

Νόμιμες οι γυμνές βόλτες στη Θεσσαλονίκη! Η δικαστική περιπέτεια και η δικαίωση των δύο ακτιβιστών


Νόμιμες οι γυμνές βόλτες στη Θεσσαλονίκη! Η δικαστική περιπέτεια και η δικαίωση των δύο ακτιβιστών

Προβλήματα με τον νόμο είχαν μέχρι πρόσφατα οι γνωστοί ως «γυμνιστές της Θεσσαλονίκης» που με τις βόλτες τους αναστατώνουν το κέντρο της πόλης.

 Ρεπορτάζ: Χριστίνα Φωτεινάκη

Ο 32χρονος Μιχάλης και ο 25χρονος Γιάννης έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης, καθώς με τις ιδιαίτερες βόλτες τους έχουν γίνει γνωστοί όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Άλλοι, σοκάρονται, άλλοι τους θαυμάζουν για το θάρρος τους, πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν περνάνε… απαρατήρητοι! Δεν λείπουν, φυσικά, οι κατακριτές, οι οποίοι διαφωνούν με την αίσθηση της γυμνής ελευθερίας των δύο αντρών και νιώθουν ότι θίγονται.

Η καταγγελία

Μια τέτοια περίπτωση είναι και ένας καθηγητής από την Αθήνα, ο οποίος καθώς σερφάριζε στο διαδίκτυο, συνάντησε στο youtube βίντεο με τους δύο νεαρούς. Φαίνεται, λοιπόν πως ο εν λόγω κύριος θίχτηκε από την εικόνα που αντίκρισε και αποφάσισε να απευθυνθεί στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Από εκεί στάλθηκε δικογραφία για προσβολή δημοσίας αιδούς στον εισαγγελέα Θεσσαλονίκης, ο οποίος όπως φάνηκε όμως δεν είχε την ίδια γνώμη, καθώς προώθησε την υπόθεση στο αρχείο επειδή δε θεώρησε το γυμνό ακόλαστη πράξη.

Η «απολογία»

Ενώπιων των δικαστικών αρχών οι δύο φίλοι  δήλωσαν οπαδοί της ακτιβιστικής δράσης του αστικού γυμνισμού, στην οποία όπως είπαν προβαίνουν χωρίς καμία πρόθεση να προκαλέσουν αρνητικά τον κόσμο και για το λόγο αυτό οι γυμνές εμφανίσεις τους είναι πολύ μικρής διάρκειας και γίνονται με γρήγορο βηματισμό. Οπως είπαν πρόθεση τους και κίνητρο είναι η  ανάδειξη της φυσικής εμφάνισης του γυμνού ανθρώπινου σώματος, η οποία από μόνη της δεν εμπεριέχει κάτι μεμπτό. Επίσης ανέφεραν ότι παίρνουν μέρος και
στη διεθνή γυμνή ποδηλατοδρομία αναδεικνύοντας τη φυσικότητα του γυμνού σώματος.

10956206 1619098124992193 410758594 n

Το σκεπτικό του εισαγγελέα
Η εισαγγελέας που χειρίστηκε την υπόθεση έκρινε ότι «δε διαπιστώθηκε κάποια συμπεριφορά ή πράξη εκ μέρους των δύο αυτών ατόμων, οι οποίες να μπορούν να χαρακτηριστούν ακόλαστη ή ασελγής πράξη, οι οποίες εξάλλου, όπως έχει αποφανθεί ο Άρειος Πάγος, εκφεύγουν του απλού γυμνού και παραπέμπουν σε σεξουαλικές πράξεις, οπότε πράγματι υφίσταται προσβολή του δημοσίου αισθήματος και σε κάθε περίπτωση η ακτιβιστική δράση ανάδειξης του γυμνού σώματος, δεν είναι ανήθικη πράξη και σαφώς δυσανάλογος ο χαρακτηρισμός της ως πρόκλησης σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις». Επίσης η εισαγγελέας τονίζει ότι η εμφάνιση του γυμνού σώματος, «είναι κάτι το οποίο ως καλλιτεχνική έκφραση, συναντάται σε θεατρικές παραστάσεις και σε άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ή εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα, και η συγκεκριμένη ακτιβιστική δράση δεν αποτελεί μοναδικό ή πρωτόγνωρο φαινόμενο».

Η συνέντευξη που είχαν δώσει στο seleo.gr οι «γυμνιστές της Θεσσαλονίκης».